Hmm, nie wiem czy ma to jakieś znaczenie, że film powstał w "takim kraju jak nasz". Dlaczego jest to odważne? Czyżby w Polsce istniała społeczna akceptacja różnego rodzaju wypaczeń i skrzywień moralnych?

Wybacz, ale chyba sam/a nie wiesz w jakim kraju żyjesz. Czy nie zauważyłaś faktu, że w naszym demokratycznym kraju pewnych rzeczy po prostu nie wypada mowić? Że wymiar sprawiedliwości traktowany jest jak, że tak powiem Świeta krowa, która jest nieomylna? Pokzanie tych wszystkich niedociągnięć moim zdaniem było bardzo odważne.

Po prostu nie wydaje mi się, by kryzys wymiaru sprawiedliwości, tudzież innych elementów władzy państwowej czy urzędniczej w jakiś szczególny sposób dotyczył tylko i wyłącznie naszego kraju. Czy sądzisz, że film podejmujący drażliwe tematy np. na szczeblach władzy, nie dotyczy także innych? Czy to jest tylko nasza przypadłość?
W gruncie rzeczy temat filmu jest oczywiście dość ważny, ale sam obraz mówi to, co już i tak wiadomo, na co wskazuje zresztą Twój komentarz.
Poza tym nie sądzę, aby twórcy wykazali się wielką odwagą - bez przesady, nie żyjemy w Rosji, Chinach czy na Kubie, gdzie "macki" państwa kontrolują i wydatnie wpływają na wypowiedzi twórców. Nie demonizujmy.

Pozdrawiam Cię.

Chciałem się właczyc do dyskusji bo czytając te posty, przypomniało mi się spotkanie z Piotrem Szulkinem po pokazie jego filmu, kiedy mówił jak duże problemy miał z uzyskaniem pozwolenia na to by jego film "Ubu król" przedstawiający władzę i przemiany w Polsce w niekorzystnym świetle, mógł w ogóle się ukazać. Zgodzę sie że jesteśmy dalecy od skrajnych przypadków jak Kuba i Chiny ale pewnie w jakiś tam sposób problem ten istniał i u nas. A co do filmu "Bezmiar sprawiedliwości" to bez wątpienia jest to polska najwyższa półka. Dla mnie jest to przede wszystkim film o prawdzie a kluczowa scena ma miejsce gdy skazany za zabójstwo Jerzy Kuter otwiera drzwi szpitalnej sali, wskazuje na cierpiących i odpowiada młodemu absolwentowi prawa:
Tu jest prawda, tyle że ona wymaga pokory, a to już nikogo nie interesuje.

Oczywiście nie neguję istnienia problemów przy powstawaniu niektórych filmów poruszających ważne i trudne tematy w okresie PRL. Bo też jeszcze wtedy przecież Piotr Szulkin chciał zrealizować "Ubu król". Z drugiej strony sytuacja taka nie jest chyba tak bardzo obecna dzisiaj. Tak mi się przynajmniej wydaje, nigdy nie próbowałem kręcić filmu do oficjalnego obiegu dystrybucyjnego...
Troszkę wyolbrzymiam, ale gdyby tematy niewygodne i patologie społeczno - obyczajowe miały być ograniczane we współczesnym filmie polskim, to nie mielibyśmy silnej obecnie tendencji zwanej "czarnuchą", która polega między innymi na ukazywaniu braku perspektyw, biedy i nizin społecznych w Polsce. Przykładowo w socrealizmie całkowicie zakazane było ukazywanie złych stron rzeczywistości (warto zwrócić też uwagę na zły odbiór przez władze filmów "czarnej serii").

Pozdrawiam.