widać że twórca filmu nie wie z jakim środowiskiem ma do czynienia. Broomfield ukazał środowisko raperów jako jakiś mafijny półświatek, kreując Suge'a, Puffy'ego, czy samych raperów jako mafiozów. Cała konwencja dokumentu, w którym reżyser kreuje się na ujawniającego spisek poszukiwacza prawdy, całe to dziennikarskie śledztwo jest żenujące. W oczach rozmówców podczas wywiadów widać, że są zdziwieni, że mają do czynienia z jakimś totalnym kretynem. Najważniejsze osoby w śledztwie, czyli byli funkcjonariusze mają wiarygodność co najwyżej Macierewicza - jeden w psychiatryku ze łzami w oczach pieprzy głupoty do kamery, pewnie w ramach propozycji "nie do odrzucenia", kolejny jest ewidentnym świrem (zwolnili go, a on całe życie podporządkowuje śledztwu na własną rękę, no nigga please!). Wszelkie informacje w tym filmie nie trzymają się kupy - AGENCI FBI PODSTAWIENI W WIĘZIENIU, by wmawiać Tupacowi kłamstwa na temat Biggiego, przecież to jest kabaret. Reżyser przedstawia tutaj raperów jako główne zagrożenie dla państwa, które zostało wyeliminowane przez jakieś secret service, FBI itp. Minęło trochę lat, sami widzimy że Snoop ma się dobrze, żadem Muhammad nie został skazany, a film wielkiej furory jednak nie zrobił.
Prawda jest taka, że faktycznie - śledztwo mogło zostać przerwane, pewnie zamieszani byli w to wszystko jacyś skorumpowani gliniarze, ale śmierć obu raperów nie została wyjaśniona głównie przez OLANIE całej sprawy, bo sami raperzy mieli pewnie dla policji znaczenie trzeciorzędne. Ważniejszymi sprawami FBI musi się chyba zajmować, niż te teorie spiskowe snute przez Broomfielda.