Warszawa, rok 1934. Grupa chłopców marzących o sportowych wyczynach walczy o miejsce do gry na dzikim placu, zwanym "Dzikim Dworem". Pokój zostaje zawarty dopiero, kiedy walczących przepędza pasący się na łące baran. Pogodzone "armie" toczą teraz bój z grupą gimnazjalistów. W czasie meczu futbolowego dochodzi do ostrej sprzeczki rodziców. Nową "wojnę" przerywa przemarsz ułanów, za którymi chłopcy biegną podchwytując śpiew "Wojenko, wojenko".

Ojciec opowiada synowi o latach swojego dzieciństwa. Jest 1934 rok. Na warszawskim przedmieściu chłopcy zakładają swoje grupy. Z niechęcią przyjmują do nich dziewczyny. Nie zwracają uwagi na dorosłych. Często dochodzi do bójek o przywództwo w bandach. Zmuszeni są do częstego przenoszenia się z miejsca na miejsce. Prawdziwym marzeniem jednej z grup jest gra w prawdziwą piłkę, na której zakup ich nie stać. Mają oni jednak różne pomysły na rozwiązanie tego problemu. Gdy chłopcom udaje się już zdobyć obiekt ich marzeń, udają się na tzw. Kozi Dwór. Miejsce to wydaje się wprost idealne do uprawiania ukochanego sportu. Ale, po dotarciu na miejsce, spotyka ich niemiłe rozczarowanie. Okazuje się, że plac ten już został zajęty przez inną grupę. Chłopcy są zmuszeni stoczyć walkę o boisko. Rozpoczyna się tytułowa bitwa.

Warszawa, rok 1934. Grupa dzieci z ulicy Żytniej pasjonuje się futbolem. Kosztem sporych wyrzeczeń udaje im się wypożyczyć na tydzień prawdziwą piłkę. Niestety, jedyne miejsce, gdzie można rozegrać mecz – pusty plac zwany Kozim Dworem – został zajęty przez drużynę chłopców z ulicy Obozowej. Konflikt pomiędzy rywalizującymi grupami przeradza się w otwartą wojnę – obie strony zbroją się, obmyślają fortele, biorą zakładników… Eskalacja konfliktu uniemożliwia im prawdziwą zabawę.