Zupełnie nie rozumiem tak doszczętnego zrównania filmu z błotem, poziomem zero. Osobiście nie jestem fanem tego typu akcji, prowadzenia dialogów, ''kina do szybkiego przełknięcia'', gdzie, co drugie słowo to nasza, soczysta ''ku.wa'' a przez ekran przelewa się aż nadmiar patologicznych, głupkowatych scen. Jednak chodzi o to, że ten film właśnie taki nie jest, a przynajmniej nie aż tak jak ludzie wypisują. Przez tą ogólną krytykę podszedłem do tej produkcji z dużym dystansem i rzeczywiście pierwsze sceny można zaliczyć do naciągania widza na przesadzoną rozrywkę, lecz niespodziewanie i zaskakująco (w pozytywnym wydźwięku tego słowa) z ''rozrywki tanim kosztem'' film przeradza się w całkiem nieźle napisaną fabularnie historię. Losy głównych czterech bohaterek rozpisują się w bardzo przychylnym tempie zarówno jako personalne historie ale również krzyżują się w niebanalny sposób i finalnie tworzą wspólną całość. Żadna postać nie została napisana przypadkowo, każda swoim charakterem ma za zadanie nam coś pokazać, często w przerysowany ale dla mnie w jak najbardziej trafny sposób: czy to głupkowaty mąż Magdy, skorumpowany ordynator, zboczony doktor chirurgii, czy pseudo - romantyk - onanista. Nie można się również nie zgodzić, że przedstawione w ramach pracy lekarzy przypadki medyczne, choć na pierwszy rzut oka są nieprawdopodobnie głupie i żałosne, są zainspirowane sytuacjami z prawdziwego życia: kto nie słyszał o chłopaku, który po prochach szukał wiewiórki w swoim brzuchu czy setce przypadków wkładania ciała obcego w cztery litery. Pod względem absurdalności, te obrazy wpisują się jak najbardziej w styl narracji Vegi, ale to jest jak najbardziej na plus gdyż zostały przefiltrowane i z odpowiednią dozą humoru wyśmiane. Myślę, że wątki profilowania psychologicznego postaci, próby zarysowania ich stanów psychicznych również nie zostały źle przeprowadzone: walka Magdy ze słabościami wynikającymi z racji wykonywania zawodu czy spirala niepoprawnych związków Patrycji, które popychają ją do szalonych decyzji. Na tym etapie chcę jeszcze raz podkreślić, że nie jestem fanem takiego ''szybkiego'' kina: bluźnierstwa, gołe dupy, wartka akcja, niby-śmieszne żarciki, z którymi to chryzmatami kojarzona jest postać Patryka Vegi, co nie oznacza, że każdy jego film powinien być stygmatyzowany i od razu poddawany jednostronnej krytyce. Szczerze wydaje mi się, że wszystkie osoby, które oceniły ''Botoks'' najniższą notą, widziały po prostu kilka pierwszych minut produkcji i uznały, że pewnie cała reszta to szmira o podobnym stylu. Radzę tym osobom aby zamiast rysować na forum bardzo bardzo zły odbiór tej produkcji, obejrzały film od początku do końca i skupiły się na różnych wątkach przez niego powziętych pod lupę. Wiadomo, gusta guściki, ale co jak co: sprawnie poprowadzona fabuła jest, dobra gra aktorska (szczególnie główne bohaterki) jest, uśmiechnąć się można, podjęcie tematów oszustw koncernów farmaceutycznych oraz ogólnej korupcji półświatka medycznego - jak najbardziej racjonalne, głupkowate żarty sytuacyjne i naciągane zwroty akcji - są, ale to już jest znak firmowy tego reżysera. Zatem jako obiektywny widz, który niejeden głupkowaty film w życiu widział, podchodzę do tego tytułu z brakiem wrogości czy stereotypowego myślenia i potrafię docenić to, co jest w nim dobre, a czego nie dostrzegają krytycy, którzy być może ''wydumanie'' oceniają go przez jakiś pryzmat przyzwoitości czy dobrego smaku. To na koniec coś szepnę tym, którzy filmu jeszcze nie widzieli: mi osobiście film dał rozrywkę i to wcale nie spod znaku ''głupota i patologia'' bo wcale nie zalicza się do ''aż tak przesadzonych produkcji''. Po prostu, na pewne sprawy trzeba spojrzeć trzeźwym okiem.