Żenada. Chciał zrobić mocne kino i wywołać gorącą dyskusję na temat polskiej służby zdrowia? No przykro mi, wywołał jedynie poczucie zażenowania poziomem tego filmu. Mógł sobie zrobić czarną komedię szpitalną i nie dorabiać do tego ideologii. To byłoby przynajmniej uczciwe. Tymczasem Vega, zakochany w swoim dziele, z poczuciem wielkiej misji ogłasza, że pokazuje nam brutalną prawdę o polskich szpitalach. Skończyłam położnictwo, wiec przez kilka lat miałam okazję oglądać szpital od tej drugiej strony. I mogę przyznać, że wiele jest w tym filmie autentyzmu. Chamskie odzywki do pacjentów, łapówki, pacjenci z perfumami w odbycie - tak, to się zdarza. Jednocześnie jednak Vega momentami tak bardzo odlatuje, że ma się ochotę opuścić salę kinową. Scena z aborcją w 22. tygodniu ciąży jest tu najlepszym przykładem. Tak NIE wygląda i nie porusza się dziecko na tym etapie ciąży. Dlaczego tak starannie odworował cesarskie cięcie, a tak przekłamał aborcję? To jest niestety wyłącznie granie na emocjach, kłamstwo antyaborcyjne, jak pamiętne bilbordy, ktore dementowało nawet Polskie Towarzystwo Ginekologiczne.
Vega miesza poważne tematy z gagami przypominającymi hity Youtube'a, tak jakby sam nie wiedział, jaki film chce nakręcić. "Botoks" jest też od aktorskiej sceny najsłabszym filmem Vegi. Pozytywnym wyjątkiem jest w tym "dziele" Katarzyna Warnke, ktora gra bez tego "tępego oka", czego nie mozna powiedzieć o większości gwiazd "Botoksu". Poza tym fabuła. Film to jakaś historia. Tu natomiast mamy dziesiątki historii i historyjek, połkniętych, a następnie wyrzyganych na filmową taśmę. Dostajemy więc męczący, niespójny, bylejaki filmik.