Węgierska prowincja, początek XX wieku. Wdowa i dwu kilkunastoletnich synów
Wdowa szuka kandydata na kolejnego męża, synowie nawiązują znajomość
z miejscową prostytutką. Ta jednak domaga się kosztownych prezentów.

Poborca podatkowy Denes Witman umiera, nie pozostawiając nikogo w żałobie. Jego skromny pogrzeb nie trwa długo. Oprócz najbliższej rodziny żegna go tylko sowa na drzewie przy grobie. Wdowa po Witmanie zaniedbuje swoich dwóch synów: karci ich równie rzadko, jak całuje. Czternastoletni chłopcy nie znają żadnych zasad. Muszą je więc sami stworzyć, sami muszą też odnaleźć sens swojego życia. Czerwona latarnia nad wejściem do rozpadającego się domostwa rzuci promień światła na tajemnicę bólu i piękna życia. To, czego tak długo szukali, dane będzie im znaleźć w burdelu. Napotkana tam dziewczyna okaże im odrobinę ciepła. Tematem filmu są źródła okrucieństwa i patologii. Miarą jego oryginalności jest to, że obserwacje rozwijane są z dyskrecją i niezwykłą w tej dziedzinie delikatnością, właściwą raczej liryce. Niezwykłe zdjęcia nadają prostej historii zupełnie inną skalę.