Smutne jest to, że życie jest tak ulotne. Fotoreporterzy w tym filmie igrają ze śmiercią, śmieją się jej w twarz a później giną. Trudno mi ocenić jednoznacznie co motywuje reporterów wojennych do działania: pasja, kasa, pokazanie przemocy jaka dzieje się na świecie?
Nie wiem. Film oceniam 9/10

Zapewne dokumentaliści, których wojna przemieniła w hieny i uzależniła od adrenaliny.

No i zapewne zwracaja uwagę na wiele ważnych problemów a że przy tym zarabiają....

Skoro już ktoś odkopał ten wątek to też się wypowiem, bo zastanawiałam się nad tym długo po obejrzeniu tego filmu. Specjalnie wyszukałam później kilka dokumentów i innych filmów o dziennikarzach wojennych. I doszłam do wniosku, że są to osoby którym zależy na tym żeby zaszokować, ale zazwyczaj w dobrej wierze. Wydaje mi się, że zastanawiamy się nad tym pytaniem tylko dlatego, że to pozwala nam zagłuszyć wyrzuty sumienia. Oczywiście każdy wolałby oglądać piękny świat, pełen uśmiechniętych ludzi, którzy żyją w pięknych domach, ale tak żyje tylko garstka na świecie. Dla większości codziennością jest ubóstwo, głód i przemoc. Ale są osoby, które pokazują nam ten świat i przynajmniej na chwilę wyrywają nas ze sfery komfortu, a nam łatwiej jest powiedzieć, że to hieny, niż zacząć zastanawiać się co możemy zrobić.
Poza tym wydaje mi się, że nikt normalny nie pomyśli sobie, że pojedzie na wojnę, zrobi kilka zdjęć i zyska pieniądze i sławę, zwłaszcza że mało kto pamięta nazwiska reporterów wojennych, raczej pamięta sie fotografów-celebrytów. Dlatego śmiem twierdzić, że raczej są to osoby, które chcą zmieniać świat. A przynajmniej mam taką nadzieję.

W tym miejscu polecę książkę. Krzysztof Miller "Trzynaście wojen i jedna".