Włóczęga znajduje podrzucone niemowlę, którego na próżno stara się pozbyć. Pięć lat później stanowią jedno serce i jedną duszę - chłopiec przejął aż do najdrobniejszego szczegółu nawyki swego opiekuna. Jeden kryje drugiego. Ale szczęście nie trwa długo, ponieważ matka, która tymczasem stała się sławną aktorką, chce odebrać dziecko. Charles próbuje pocieszać się marzeniem, ale rzeczywistość staje się nieomal piękniejsza od marzeń: matka przyjeżdża po dziecko i.. ojca, który przecież należy do szczęśliwej rodziny.

Jeden z najsłynniejszych filmów mistrza kina niemego, Charlesa Chaplina. "Brzdąc" to pełna humoru, a jednocześnie wzruszająca do łez opowieść o miłości i przywiązaniu. Gdy Włóczęga (dobrze znany chaplinowski bohater) znajduje na swojej ulicy osierocone niemowlę, mimo początkowej niechęci postanawia się nim zaopiekować - wówczas jego życie zmienia się na zawsze. Przez pięć lat Włóczęga i mały John tworzą zgrany duet. Jednak pewnego dnia do ich drzwi puka...matka chłopca.

Charlie Chaplin streścił ten film następująco: „Pewna, uboga mieszkanka Londynu planuje porzucić swe nieślubne dziecko, lecz chce, by trafiło do bogatego domu. Kładzie je więc w limuzynie stojącej przed eleganckim pałacem. Ale samochód zostaje ukradziony, a niemowlę porzucone obok śmietnika. Znajduje je i zabiera wędrowny szklarz (Chaplin). Film pokazuje czasem zabawne, czasem żałosne przygody szklarza i malca. Dziecko pracuje tłukąc szyby, a szklarz pracuje wprawiając nowe”. Rolę podrzutka zagrał pięcioletni Jackie Coogan. Obdarty, umorusany, w za dużej czapce i spodniach z szelkami był w istocie Charliem z dzieciństwa. W filmie, dorosły i mały Charlie stworzyli idealnie zgrany duet. Razem rozrabiali, ale duży Charlie grał też rolę matki małego. Tym sposobem Chaplin na chwilę wcielił się w postać własnej matki. Jak ona, walczył o chłopca do upadłego. Kiedy został mu odebrany, biegł po dachach, aż dogonił samochód z chłopcem. Walka i nieustępliwość Charliego-szklarza napełniły film ogromną dawką optymizmu, która udzieliła się publiczności. „Brzdąc” został entuzjastycznie przyjęty na premierach w Londynie i Paryżu.

[opis dystrybutora]

Pewnego dnia kobieta zostawia dziecko w limuzynie milionera z dołączonym liścikiem o treści: „ktokolwiek znajdzie tę sierotę, niech kocha ją i obdarzy opieką”. Limuzyna zostaje skradziona przez złodziei, którzy wyrzucają malca do kosza na śmieci. Charlie Włóczęga znajduje dziecko i próbuje stworzyć mu dom. Robi dziecięcą butelkę ze starego dzbanka do kawy i konstruuje nocnik, wycinając siedzenie z krzesła. Pięć lat później Charlie i jego mały przyjaciel zakładają wspólny interes, w którym Włóczęga jest szklarzem, a chłopiec zapewnia mu stałych klientów, wybijając szyby w domach z sąsiedztwa. 

W międzyczasie matka chłopca staje się gwiazdą operową. Kobieta zaczyna pomagać dzieciom ze slumsów w nadziei, że uda jej się odszukać synka. Kiedy Brzdąc nagle choruje, Edna wzywa do niego lekarza. Doktor przypadkiem dowiaduje się, że mały jest nielegalnie adoptowany i informuje o tym władze. Pracownicy sierocińca przychodzą do Charliego, aby zabrać chłopca...