Uparta Kenza mieszka ze swoim ojcem Ouirą i dziadkiem Weljo na wiejskim złomowisku samochodowym na wyspie Curaçao. Mężczyźni bardzo się od siebie różnią i nie przepadają za sobą. Ouira jest bardzo pozbieranym życiowo i racjonalnym policjantem, a Weljo czuje głęboką więź z autochtonami i duchowym dziedzictwem wyspy. Weljo przygotowuje się do odejścia do świata duchów, co kładzie się cieniem na jego relacjach z synem, a 11-letnia Kenza zaczyna szuka własnej drogi pomiędzy dwoma skrajnościami. Dziewczynka ma poczucie, że nie wystarcza jej kontakt z twardo stąpającym po ziemi ojcem i powoli zaczyna otwierać się na mistyczne tradycje kultywowane przez dziadka, które dają jej poczucie bezpieczeństwa.

11-letnia Kenza to silna dziewczyna o duszy wojowniczki. Kenza dorasta na karaibskiej wyspie Curaçao z ojcem Ouirą i dziadkiem Weljo. Poznajemy ją w momencie, kiedy stara się zrozumieć i odkryć to, co dla niej ważne. Kenza będzie musiała zdecydować, czy chce podążyć śladami racjonalnego taty czy woli zwrócić się ku swoim korzeniom i duchowości.

Tato Kenzy to twardo stąpający po ziemi policjant, który jednocześnie ze zrozumieniem podchodzi do coraz bardziej buntującej się córki. Z kolei zafascynowany światem duchowym dziadek wierzy w to, że duchy zmarłych – w tym również mamy Kenzy – są obecne w naszym świecie, trzeba im tylko dać możliwość ekspresji. Dziewczynka, tkwiąc między dwoma zupełnie różnymi podejściami do życia, próbuje ożywić pamięć o swojej mamie. Tato Kenzy twierdzi, że nie można tęsknić za czymś, czego się nigdy nie miało. Czy faktycznie tak jest?