Nawet tutaj musicie się przypałętać z tymi swoimi sofizmatami...

Nawet tutaj. :) Tak bardzo się starałem, przecież piękny cytat wybrałem, acz wiedziałem, że może wywołać kontrowersje..
"Sofista" pozdrawia. :)

ciekawe, ciekawe ... jak według Ciebie ten cytat pomaga w interpretacji filmu ?

Film jest niejednoznaczny. Można odwoływać się do natury i do wielu innych tematów.. Wybrałem taki, jaki wybrałem. Nie komentuję szerzej wybranej sentencji. Zostawiłem tylko ślad. Przedstawiłem swój punt widzenia na "Burrowing". Dla mnie szwedzki obraz jest.. właśnie poszukiwaniem.

Oczywiście nie neguję tego co piszesz, chciałam poznać Twój punkt widzenia stąd moje pytanie :) oczywiście film jest bardzo niejednoznaczny, dlatego jego interpretacja może być tak różnorodna i dowolna. I bardzo się zgadzam z ostatnim zdaniem.

Może kiedyś stworzę nowy wątek i więcej o tym filmie napiszę. Oglądałem go w ubiegłym roku. Tylko raz.
Być może usiądę spokojnie, zbiorę myśli, rozwinę je. Potrzeba mi trochę czasu.
Pozdrawiam

psychocranberry: Zacznijmy od tego, że szwedzki film ma wymiar uniwersalny. Tę historię małego miasteczka można byłoby przenieść na inny grunt. Do innego kraju. Oczywiście do takiego, który jest dość dobrze rozwinięty pod względem ekonomicznym, gospodarczym, socjalnym.
Bohaterów tej opowieści cechuje obojętność. Na ich twarzach praktycznie nie oglądamy uśmiechów. Emocje nie są okazywane.
Każdy z osobna żyje jakby we własnym świecie, do którego nie dopuszcza innych osób.
Atmosfera "Burrowing" (mimo letniej pory roku) jest chłodna. Ludziom brakuje ciepła rodzinnego (fizycznie blisko siebie, duchowo bardzo oddaleni). Moim zdaniem najbardziej miłości. Być może też innych idei.
Nawet jeśli emocje społeczności są tłumione, to widać dość wyraźnie tęsknotę. Nie wiem, czy za poznanym (w przypadku imigranta tak - za ojczyzną), czy za nieznanym.
Następną sprawą jest brak komunikacji. Ludzie mało ze sobą rozmawiają, a jak już do tego dochodzi, to najczęściej się nie zgadzają.
Na ekranie widzimy również niemowlę. Żywą symbolikę natury (?)..
O konsumpcjonizmie jeszcze słowo..
Każdy mógł zauważyć, że mieszkańcom dóbr materialnych nie brakowało. Brakowało natomiast życia. Byli jednocześnie żywi.. i martwi.

Bardzo dobry film. Pozbawiony konwencjonalnej fabuły, schematów.
Subtelna, powolna (dopasowana z wyczuciem) narracja i melancholijna, może nawet elegijna muzyka, sprawiły że oglądałem go z niezwykłym zainteresowaniem.
Chciałbym do tego świata jeszcze wrócić..

Teraz wrócę do dodanego przeze mnie cytatu..
Swoim wyborem nie chciałem niczego narzucać. Nikogo obrażać. Niczego zaszczepiać, tym bardziej propagować.
Wiem, że sentencje umieszczone w filmie pochodzą od amerykańskiego pisarza (i nie tylko..) Thoreau.
Filmowa opowieść jest nawiązaniem do jego utworu "Walden". Wszystko to prawda. Dla mnie jednak nie ma to większego znaczenia. Nie jest decydujące w odbiorze.
Brzmi to może lekceważąco, cynicznie w stosunku do twórców "Burrowing", bo przecież każda scena ma do czegoś nawiązywać.. i pewnie nawiązywała. Nie przeczę. Nie chcę zmieniać treści, która była zamierzeniem szwedzkich artystów. I nikogo (możliwe, że dla niektórych czytelników nabierze to wymiaru swoistego paradoksu..) nie lekceważę. Po prostu przed obejrzeniem danego filmu nie czytam recenzji. Po projekcji tylko sporadycznie. Najczęściej w sposób wybiórczy.
Nie staram się również plagiatować komentarzy, czy wypowiadają je krytycy, czy ktokolwiek inny. Nie widzę w tym sensu. Nie uważam siebie za konesera. Nie jestem filmoznawcą.
Największą magią kina jest działanie na wyobraźnię widza. Dlatego o filmie myślę w sposób samodzielny. Nie szukam w publikacjach klucza. On tkwi w moim umyśle. Bez względu na wszystko. Nawet gdy okaże się nadinterpretacją..
Cytat wybrałem spontanicznie. Jest alegorią, która w moim przekonaniu ładnie wpisuje się w komentarz do "Burrowing".
Życie człowieka jest ciągłym poszukiwaniem. Nawet jeśli uważamy inaczej..

Pozdrawiam