Wstrząsający dokument o skinheadach. W programach informacyjnych skinheadom zawsze towarzyszą hasła przemocy, nienawiści i faszyzmu - twierdzi reżyser Daniel Schweizer. Lecz kim oni są naprawdę?

Prawdziwa historia tej subkultury o ponad czterdziestoletniej historii.

Fascynujący szwajcarski dokument Daniela Schweizera.
Odrzuca on panujące stereotypy, od lat opisujące skinheadów jako agresywnych rasistów neofaszystów i stara się ukazać kolejne etapy rozwoju i przekształceń tej, ciągle popularnej, a przecież na początku pokojowo nastawionej do wszystkich, subkultury.
Sięga więc do jamajskich korzeni, pokazuje początki antyrasistowskiej grupy miłośników muzyki ska, wykonywanej często przez czarnych, którzy sami, jeszcze wtedy, byli skinami.
Poznajemy przyczyny i sprawców rozłamu na grupy rasistowskie i antyrasistowskie, neofaszystowskie, skinheadów politycznych i apolitycznych, a także członków i ideologię ruchu SHARP i grup Krew i Honor, White Power, a wreszcie - będącego zbrojnym ramieniem White Power - Comando 18 (cyfry 1 i 8 oznaczają dwie litery alfabetu - A i H - inicjały Adolfa Hitlera).
Obserwujemy stopniowe pogarszanie się stosunków między poszczególnymi grupami subkultury, odwiedzamy też miejsce, w którym zamordowano dwóch skinów wrogich rasizmowi (jeden z nich był czarny).
Daniel Schweizer stara się od początku do końca zachować obiektywizm, co przy takim temacie nie jest do końca możliwe. Bo choć ukazuje różne, skrajne odłamy subkultury - tradycyjne, dla których najważniejsza jest muzyka, taniec, i grupowa wspólnota, jak i tych "z misją" ocalenia białej rasy - to jednak jak na dłoni widać, że bliżsi są mu ci pierwsi. Autor dokumentu obecny jest w nim jedynie jako narrator, co pewien czas ze spokojem i bez emocji raczący nas dawką faktów i informacji historycznych.
W filmie brak komentarza, mamy za to zarejestrowane rozmowy ze skinheadami, muzykami oraz nagrania - często amatorskich, czasem z ukrycia - koncertów, czy też ulicznych bijatyk.
W pewnym sensie pośrednikiem między reżyserem a skinheadami jest członkini tej subkultury z Francji o tradycyjnych poglądach.
To ona umożliwia reżyserowi na wkroczenie w pewne kręgi w Niemczech, Kanadzie.
Dokument Schweizera powstawał kilka lat -reżyser odwiedził wiele krajów, także Polskę (a dokładniej: Kraków).
Udało mu się także zarejestrować spotkania radykalnych prawicowych skinów w Szwecji, których zgrupowanie niedługo później zostało zdelegalizowane.