Film trudno jest zidentyfikować, ponieważ posiada masę tytułów: oprócz oryginalnego C'ERA UNA VOLTA, mamy też dwa amerykańskie: MORE THAN A MIRACLE oraz CINDERELLA - ITALIAN STYLE, francuski LA BELLE ET LE CAVALIER, hiszpański SIEMPRE HAY UNA MUJER, itp. Co kraj, to tytuł!
Mi najbardziej przypadł do gustu tytuł oryginalny (polski jest jego wiernym tłumaczeniem), sugerujęcy, że obejrzymy baśń. Tak właśnie się dzieje. Hiszpański książę Omar Sharif spotyka piękną wieśniaczkę Sophię Loren, co skutkuje wielką miłością. Żeby jednak nie było tak łatwo, książę ma paskudny charakter, zaś Sophia jest uparta, więc chandryczą się przez cały film. Wszystko to w historyczno-baśniowej konwencji, są więc czarownice jak z MAKBETA Polańskiego (stare baby bez zębów), tajemnicze mikstury (ciekawostka: najważniejsza z nich zawiera chłopięcy mocz), zaczarowana góra jaj (trudno uwierzyć, ale to najlepsza scena w filmie), latający duchowny (tak wielka jest moc wiary!)...
Największą atrakcją jest jednak Sophia w szatach może i nie królewskich (przynajmniej do ostatnich scen, kiedy się przebiera), ale z pewnością atrakcyjnych. Nasza dziarska Włoszka udowadnia, że będzie dobrą panią domu, startując w konkursie mycia brudnych naczyń. Dzisiaj ta pieknie zrealizowana baśń może wydać się zanadto patriarchalna: to kobieta biega za księciem i stara się zwrócić jego uwagę, zaś on pozwala sobie na brutalność wobec niej, publicznie policzkując (za co nawet nie przeprasza!). Współczesna bohaterka oddałaby mu z nawiązką i odrzuciła bez żalu, tymczasem Sophia zalewa się łzami i postanawia być jeszcze bardziej oddana. To nie jest wzorzec, z którego będą dumne feministki. Finał filmu przekonuje jednak, że warto trochę pocierpieć, aby zostać księżniczką z bajki.