Zazwyczaj tego nie robię, ale tym razem przed obejrzeniem filmu przejrzałem sobie opinie na jego temat na filmwebowym forum. I gdy już przebrnąłem przez te wszystkie wyszukane komentarze, w których 'gówno' przewijało się na równi z 'do dupy', stwierdziłem, że znowu ludzie wychowani na zachodnich odgrzewanych kotletach, czegoś tam nie uchwycili, nie zrozumieli i to pewnie tylko dlatego, że film jest japoński. Zacząłem więc oglądać, ale już po piętnastu minutach stwierdziłem, że nie dosyć, że faktycznie jest to gówno, to jeszcze do dupy. Filmy realizowane techniką blue screen są ostatnio popularne, wystarczy wspomnieć choćby 'Sky Kapitan i świat jutra' czy 'Sin City'. Jednak do tej pory wykreowany w ten sposób sztuczny świat nie miał przyćmiewać całej reszty. Natomiast 'Casshern' jest jak pisanka - na zewnątrz ładnie pomalowana, ale środek puściutki. Ten film, w przeciwieństwie do takiego 'Sin City', gdzie technika blue screen czemuś służyła, możnaby zrealizować przy pomocy zwykłej scenografii i odpowiednich efektów specjalnych. Pewnie nie robiłoby to takiego wrażenia, ale trudno uniknąć stwierdzenia, że ten film ma jedynie zachwycać wizualnie, a co się dzieje na ekranie jest zupełnie nieważne. Drugą połowę filmu obejrzałem ze słuchawką w ręku, ale na dobrą sprawę nie czuję, by cokolwiek mi uleciało. Fabuła jest głupiutka, a dialogi... hmm... myślę, że pierwszy lepszy harlequin nie zawiera tyle cukru i natrętnej łopatologii. No cóż, film jest adaptacją anime z lat 70-tych, może to dlatego? Nieważne. Po seansie zostało mi w pamięci kilka ładnych ujęć i całkiem niezła muzyka. A to trochę za mało......