...a bardziej z powodu oglądania ubiorów, mimiki, sposobów zachowania się ludzi sprzed ok.105 lat - tłumu zza liny. Zapatrzyłem się w nich, widziałem wyrazy twarzy bardzo podobne do współczesnych, gdy dziennikarz TV stanie gdzieś na ulicy i przechodnie stroją miny albo przechadzają się w tle z komórką w ręku, rozmawiając, bo specjalnie zadzwonili do kogoś znajomego, że są w telewizorze. Pamiętam też wyraźnie złośliwe pokazanie języka w stronę Charliego przez jakiegoś nastolatka, to było raczej spontaniczne, trudniej dostrzegalne w tle.

Te ponad 100 lat temu dziwny był styl ubierania dzieci na modłę dorosłych (te przyciężkie marynarki, kaszkiety, coś w rodzaju onuc, czy to podkolanówki...), ale też i dorośli ubrani byli "topornie" (a nakręcono ten filmik w styczniu, pora była zimowa, toporna), wielu w niedopasowanych do sylwetki marynarkach - natomiast bogatsi, ci z wyższej klasy też w marynarkach czy surdutach, mieli je lepiej dopasowane, jakby odmierzone przez krawca (pamiętam pewnego eleganta w meloniku na torze, we fraku, patrzącego w stronę kamery,wyglądał dobrze mimo staroświeckości stylu). Nie wiem, jak zorganizowano produkcję tego filmu, ale chyba wykorzystano lub zaaranżowano prawdziwy wyścig z udziałem nieinstruowanych filmowo tłumów. Patrzyłem urzeczony w twarze staruszek, pamiętających pewnie jeszcze czasy dojrzałych Chopina czy Słowackiego, a bardziej może należałoby napisać, bo to USA: Edgara Allana Poe czy H. Melville'a.