W lipcu 2006 roku w Libanie znów wybuchła wojna. "Nie wiemy już, co pisać, jakie opowiadać historie, jakie pokazywać obrazy. Zadajemy sobie pytanie: "Co może kino?". W ten sposób swoją reakcję opisali później znakomici filmowcy Joana Hadjithomas i Khalil Joreige, a "Chcę zobaczyć " to film o zadawaniu tego właśnie pytania. Do zbombardowanego Bejrutu Hadjithomas i Joreige zaprosili Catherine Deneuve, jej przewodnikiem został ich ulubiony aktor - Rabih Mroué . Razem odbyli podróż przez najbardziej zniszczone tereny. W ich filmie doskonale zagrana została rola Deneuve jako ikony kina - jednocześnie jest tu bliska nam, znana i daleka, niedostępna. Bliscy i dalecy jednocześnie wydadzą się nam również mieszkańcy Libanu i ich nieszczęście, bliscy - we wspaniałym geście Deneuve i dalecy - w jej bezradności wobec oglądanej tragedii , będą sobie główni bohaterowie. Nakładanie się tych napisów, wzmocnione bardzo filmowym kontrastem dwóch ekspresyjnych twarzy - zimnej Catherine i ciepłej Rabiha, tworzy intensywny klimat emocjonalny tego znakomicie zrealizowanego i nowatorskiego formalnie filmu, łączącego zapis dokumentalny, improwizowany travelogue i ujęcia inscenizowane. Pięknym filmowym językiem Joana Hadjithomas i Khalil Joreige opowiedzieli o mocy i niemocy kina, o relacji między życiem , autentycznością i zaangażowaniem, a sztuką, kreacją i obrazem.