No nie wiedziałam jak go opisać w tytule, więc to tylko jedno słowo, nadal trochę po filmie jestem
oniemiała. Obejrzeć chciałam już dawno. Nie ukrywam, łatwo się wzruszam, na filmach dotykającej
smutnej tematyki zwłaszcza, ale tak jak ten film to żaden dawno mnie nie poruszył. No po prostu
byłam jak oniemiała po obejrzeniu zwłaszcza. Myślałam, żeby dać 9/10, też bardzo wysoka nota, ale
jednak dam 10/10, tym bardziej, że dawno nie byłam aż tak poruszona, a też dlatego, że moim
zdaniem na filmweb film ten powinien mieć moim zdaniem jeszcze wyższą średnią i choć kawałek
go może tak podniosę, film genialny, więc dla mnie zasługuje. Po prostu oglądałam wzruszona,
płakałam niedużo, ale w środku byłam bardzo wzruszona.

Historia Mateusza, fragment jego życia opowiedziany moim zdaniem świetnie, bezpretensjonalnie,
prosto, ale wystarczająco wymownie. Są niedopowiedzenia,. ale dla mnie nie są dużą wadą, raczej
dodają historii tego czegoś. Film zrobiony moim zdaniem niezwykle porządnie, a gra aktorów
rewelacyjna, wielkie brawa dla Ogrodnika, który grał Mateusza. Przedstawione jest życie
niepełnosprawnego chłopaka, często bolesne i odczuwałam ten ból z bohaterem, ale w gruncie
rzeczy jednak piękne, czuć, że bohater chce żyć Jak każdy z nas przeżywa wzloty i upadki,
chce odczuwać jak najwięcej, przeżyć jak najwięcej. No i mi samej po tym filmie tym bardziej chce się żyć.
Muzyka też świetna, skłonił mnie film też do wielu refleksji. Po samym filmie zaś byłam oniemiała i
brakło mi słów. Nadal trochę jestem. Solidne polskie kino, dla mnie rewelacyjne, wręcz idealne.
Zdecydowanie polecam, a historia prawdziwa, opowiedziana dla mnie po prostu fenomenalnie.
Ode mnie wielkie brawo azatak świetne podejście do tego trudnego tematu.