Mam wielką chęć na obejrzenie, zapewne dzięki realiom i klimatowi, jaki mogą mi one zapewnić. Po opisie wierzę, że fabuła będzie raczej schematyczna i nieciekawa, ale dla muzyki i stylu muszę Chicowi i Ricie dać szansę.

Zgadzam się z Tobą w zupełności. Historia banalna, kiczowata i przede wszystkim nudna (pozdrawiam panią, która rozryczała się w kinie na zakończenie filmu...). Nawet muzyka mi nic nie zrekompensowała - wyszłam z kina zdenerwowana i rozczarowana.

Nie byłbym aż tak surowy, chociaż fabuła zaiste jest raczej kiepska, a końcówka całkowicie żenująca. Bardzo jednak podoba mi się sama animacja (szczególnie miasta - Hawana, NYC) , no i muzyka jest piękna (miło też zobaczyć animowanych legendarnych jazzmanów). Tak więc ogólnie dałem 6/10, ale fabuła to jest 2/10 mniej więcej, a reszta nadrabia. Czy film warto zobaczyć? Zdecydowanie tak, jako miłą wieczorną rozrywkę przy piwie, bo i tak jest lepszy niż większość mainstreamowych filmów. Ale ludzie, którzy w filmie czekają wyłącznie na ciekawą opowieść, powinni trzymać się od Chico i Rity z dala.

Zgadzam się, że historyjka banalna, ale ładnie narysowana i muzyka bardzo klimatyczna. I podobała mi się sekwencja snu Chica z podróży do USA z nawiązaniem do różnych motywów filmowych o NY

Ta banalność historii dodaje filmowi uroku :) Widziałam na rynku we Wrocławiu w ramach NW i muszę powiedzieć, że film idealny na pokazy plenerowe. Taka bardzo urocza bajka dla dorosłych, nie aspirująca do niczego więcej

Ej, ja się nie zgodzę. To jest kwestia tego, że obejrzeliście ten film ze złym nastawieniem - podobny problem mają ludzie z "Maczetą" ( Wiem - inny rodzaj filmu, ale nie zabijajcie mnie od razu). Mój kolega nastawiał się na dobry film akcji z fabułą, ja nastawiłem się (patrząc po reżyserze) na głupią rozpierduchę ze śmiesznymi akcentami + Alba dla walorów estetycznych i nie zawiodłem się, w swojej kategorii film mi się podobał, natomiast kumpla po 40 minutach szlag trafił i wyłączył film.

Tak samo mam z tym filmem. Nastawiłem się na trywialna fabułę z przyjemną dla oka i ucha otoczką, coś w stylu Moulin Rouge i nie zawiodłem się. Muzyka była dobra, animacja mi się podobała (lubię taki styl) +wartością dodaną było parę smaczków, typu "A kim do cholery jest ten koleś w czapce i durnych okularach?' odnośnie Theloniousa Monka.

To nie jest "Aż poleje się krew" żeby podziwiać grę aktorską czy "Rublow" żeby szukać symboliki.

To jest lekki film do obejrzenia sobie dla zabicia czasu czy poprawienia humoru i jeżeli z takim nastawieniem się do niego podejdzie, to bardzo dobrze spełnia swoje zadanie. Oglądałem go na Tofifeście w tym roku i nie żałuję.

No nie udało ci się, ja nadal widzę, że gadasz sam ze sobą (wymyśliłeś sobie, że ja oczekiwałem czegoś po tym filmie, wymyśliłeś przeciw temu kontr argumenty i sobie pogadałeś). Przestań tak robić, ale przestań u mnie pisać, marnujesz mój czas.

mnie również zakończenie zdenerwowało i zirytowało... ścieżka dźwiękowa i animacja faktyczne jest odpowiednio piękna i ciekawa, nadaje całości klimatu... ale niech ktoś mi powie dlaczego to się musiało tak skończyć?? Pomijając fakt ich braku umiejętności porozumienia - ciągłe rozstania i chwilowe powroty.. po odzyskaniu paszportu on mógł przecież wrócić do Stanów jej szukać.. Czy nie miał naprawdę takiej możliwości?? ja bym nawet popłynęła wpław...;) Rozbawił mnie swoją drogą wątek wspaniałej piosenkarki, która porzuciła karierę i przez 47 kolejnych lat mieszka w Las Vegas.. z sentymentu zamieszkiwała ten sam motel, w którym na niego czekała 47 lat wcześniej... (hihi ale dorobił się jednego piętra przez te wszystkie lata;)
Ach, z drugiej strony życie czasem pisze i takie beznadziejnie, tragiczne scenariusze... Chętnie dałabym ocenę 3, za tę dawkę emocji na koniec... Ale chyba zgodzę się z autorem dyskusji;]

A czy dlatego, że w życiu jest podobnie, ma na tym cierpieć film? W życiu też czynią idioci, których ma się dosyć... Film nie powinien być od opowiadania optymistycznych (?) historii o takich ludziach...

nie mówię, że ma na tym cierpieć film, po prostu uważam, że mogli postarać się nakręcić to nieco bardziej realistycznie, bo wyszło trochę zbyt melodramatycznie, przesadnie na końcu w pewnym momencie, oczywiście jak na mój gust. Każdy sobie rzepkę skrobie, ale nie życzyłam nikomu źle. W każdym razie takie filmy pokazują jak "nie żyć", i chyba po to też są.