1977 rok Romuald Wierzbicki reżyseruje CIAŁO ZANURZONE W CIECZY TRACI NA WADZE TYLE ILE WAŻY CIECZ WYPARTA PRZEZ TO CIAŁO, film stanowi nawiązanie do kina eksperymentalno-awangardowego naturalnego w budowaniu języka,gestykulacji, powstającego spontanicznie niezależnego od literatury i teatru. Obserwujemy zatem przykład powstawania czegoś naturalnego....czterech mężczyzn w poszczególnych scenach delektuje się alkoholem, stan umysłu i ciała jest w różnych stadiach....od normalnej mowy,poprzez bełkot,nadmierną, nienaturalną gestykulację, stany zapadania w sen, dziwne wywody myślowe,rymowanki znane,plansze pojawiają sie i informują o ilości spożytego trunku ....itd...Ciekawy dokument..