Tyle zachwytów, tyle nagród. I co? I nic.
Wiele osób podąża ślepo za "recenzjami" (de facto płatnymi wierszówkami na zamówienie) - i wystawia wysokie noty.
Jest niemała ilość kontestatorów - nie, bo nie; ci wystawiają zazwyczaj niskie oceny.
Są wreszcie refleksyjni, wyabstrahowani z machiny medialno-biznesowej widzowie, którzy - wiedzeni gustem, doświadczeniem (teatralnym, kinowym, prozatorskim, życiowym wreszcie) są niejako ab ovo krytycznie (nie z sensie bezrefleksyjnego krytykanctwa) nastawieni do tego, co nam prezentuje kolejny twórca.
Cóż tu mamy?
Problemy znane ludzkości od jej zarania; plemię Adamowe, Kain, Abel. Nic nowego. Oto cwaniaczek wraca z Holandii i, nie informując nikogo, zaczyna lobbować na rzecz swego egoistycznego widzenia swojej przyszłości - tj. ma zamiar sprzedać dom dziadka, spłacić resztę rodziny i założyć biznes w Holandii. A to wszystko pod płaszczykiem dbania o dobro rodziny.
Do spłacenia jest:
- matka
- ojciec
- brat
- siostra (zamężna).
Kupiec już jest, płaci w euro.
Do tego wszystkiego partnerka/dziewczyna/konkubina Adama (granego przez Ogrodnika) jest w ciąży. I, jak to częściej niż się naiwnym mężczyznom wydaje, jest w ciąży nie z nim, tylko z jego młodszym bratem (na marginesie: zawsze, powtarzam, zawsze zlecajcie badania DNA po urodzeniu rzekomo waszego dziecka - ca. 50% "ojców" potężnie się zdziwi...).
Problemy banalne, kłótnie o schedę - chleb powszedni, płaskie, przykryte pierzyna kłamstwa i obłudy relacje rodzinne - to coś, z czym niemal każdy z nas ma do czynienia na co dzień.
Czy warto o tym robić kolejny film, w dodatku słabo zagrany, miernie wyreżyserowany? Można, owszem, ale po co?
Ceterum censeo - rodzina to diabelski wynalazek.