HARRY POTTER i WŁADCA PIERŚCIENI zapoczątkowali w kinie modę na produkce Fantasy, które adresowane są do młodych widzów i dla dorosłych.
Problem w tym, że za wyjątkiem LEMONY SNICKETTA, pierwszych KRONIK NARNII czy MOSTU DO TERABITHII żadna produkcja fantasy nie odniosła znaczącego sukcesu.
Typowany na wielki sukces ERAGON został przyjęty dość chłodno przez widzów i wyśmiany przez krytykę.
Komputerowy BEOWULF Zemeckisa nie odniósł gigantycznego sukcesu. Zupełną porażką może pochwalićsię niezmiernie drogi ZŁOTY KOMPAS, który hcoć zbierał dobre recenzje słabo sprzedał się w USA, choć nieco podreperował swą opinię w Europie.
PAN MAGORIUM I JEGO CUDOWNE EMPORIUM rozbił się boleśnie o wszystkie światowe rynki. O wynikach KONIA WODNEGO już lepiej zupełnie nie wspominać.
Druga część KRONIK NARNII mimo solidnego otwarcia też do dnia dzisiejszego nieco rozczarowuje swą postawą w kinach (choć pewnie koniec końców się zwróci).
Studia więc powoli wycofują się z projektów spod znaku fantasy.
Czas pokaże jaki sukces odniosą kolejne części HARREGO POTTERA i pzrygotowywany w bólach projekt HOBBITA. Tylko kolejne Pottery oraz nowa ekranizacja Tolkiena mogą podreperować podupadłą pozycję gatunku fantasy.

Tymczasem największa fantastyczna klapa ubiegłego roku CIEMNOŚĆ RUSZA DO BOJU miała nie tak dawną swą cichą premierą na DVD.
Film przeszedł bez echa w światowych i polskich kinach.
TWórcy zekranizowali niezbyt popularną powieść autorstwa Susan Cooper.
Wyszedł z tego dość wtórny, infantylny i tani film.
Fabuła nie jest tu zbyt skomplikowana- ba jest boleśnie dwubiegunową walką dobra ze złem.
Tym bardziej dziwi,że w tej prostej filmowej mitologii twórcy się chwilami gubią i zdarzają się im logiczne potknięcia lub wątpliwe rozwiązania.
CIEMNOŚĆ RUSZA DO BOJU to film w którym (mimo dynamicznej akcji) zupełnie brak filmowej magii i napięcia.
Jest tu kilka scen nie za koniecznie do dzieci adresowanych- a film z myślą o najmłodszych robiony wlasnie był!!!
O pomstę do nieba prosi się tu kilka realizacyjnych rozwiązań z szybkim i chaotycznym montażem na czele.
W zachwty nie wprawiają też słabe efekty specjalne, które z racji ograniczonego budżetu nie występują też zbyt często.
DAvid L. Cunningham fatalnie też dobrał obsadę z bezradną Wendy Crewson na czele.
Drugoplanowe postaci dorosłych są albo koszmarnie nijakie, albo fatalnie zagrane.
Jedynie młody Alexander Ludwig broni się w swej jednowymiarowej roli i w zasadzie on jest jedyną zaletą tego niezbyt oryginalnego i pozbawionego serca filmu.

Rzecz raczej do pominięcia.