Baran bo Odar tworzy wielowymiarowy obraz thrillera z elementami kryminalnymi z ciszą, która będzie z czasem nie do zniesienia.
W lipcu 1986 roku mała Pia została zgwałcona i brutalnie zamordowana w polu zbożowym, sprawca odjeżdża...trwają poszukiwania, detektyw Krischan Mittich poświęca tej sprawie swoje życie. Sprawa stoi w miejscu, nie udało się sprawcy / sprawców odnaleźć. Trwa wyniszczająca, złowroga cisza, obsesyjno - kompulsywny detektyw węszy , szuka, podskórnie odczuwamy napięcie, że coś się wydarzy i mija 23 lata... dochodzi do kolejnej zbrodni kopii poprzedniej, płeć, wiek, miejsce...Zaczyna się wyścig z czasem, poszukiwania, przeczesywanie, analizowanie faktów, dowodów, przesłuchania i David Jahn, przejmuje obsesję poprzedniego detektywa i szuka...
Kontrastuje nam to spojrzenie na ziemska sielankę, słońce, pomimo tragedii ludzie żyją normalnie, jakby niektórzy nie dostrzegali traumy dwóch rodzin , detektywa, a podskórnie zgnilizna, robactwo, zło rozprzestrzenia się i czeka, na ujawnienie, wiadomość, ujawnieni się...

Wielowymiarowość i oczy, dzięki, którym spoglądamy, wchodzimy w ciało i oceniamy od strony dziecka, które padło ofiarą pedofilii, pedofilów, którzy od swojej strony pokazują cierpienie, szukanie, obserwowanie, poczucie winy, cisza, wysyłanie wiadomości, i detektyw, który traci żonę, fobie, które mu towarzyszą i przejęcie zadania po poprzedniku i doprowadzenie sprawy do końca...