2 godziny straconego czasu chyba nie stanowi najlepszej reklamy dla tego rozczarowującego dreszczowca ale nic innego powiedzieć się nie da. Dawno nie widziałem tak niepotrzebnego, nużącego i drętwego filmu. Zawodzi tu niemal wszystko - całkowicie sztampowy, nieatrakcyjny scenariusz, nieumiejętna reżyseria, słabe zdjęcia, brak suspensu a wszystko to okraszone bardziej irytującą niż tworzącą napięcie ścieżką dźwiękową. Przez pierwszą godzinę nie wiemy nawet jaką konwencję gatunkową wybrał reżyser żeby opowiedzieć tę wątpliwej jakości historię. Tworzy lepsze lub gorsze portrety psychologiczne bohaterów ale na tym etapie to raczej kino o integracji mieszczuchów z Nowego Yorku z nieufnymi prowincjuszami niż rasowy thriller. Kiedy wreszcie ten sielankowo-nijaki nastrój zostaje zburzony, okazuje się, że wszystko jest na wskroś przewidywalne, pozbawione fabularnych zakrętów i pełne gatunkowych klisz. Wraz ze wzrostem tempa narracji następuje również intensyfikacja głupoty i dramatyczny wzrost idiotycznych, nielogicznych zachowań bohaterów. Przecież niemal każdy nowy dom kryje ponurą tajemnicę morderstwa a
jego nowi mieszkańcy bawiący się w detektywów na własne życzenie pakują się pod toporek mordercy. Dodatkowo brak budzącego zainteresowania antagonisty, brak konsekwencji w rozwoju dramaturgii, ogólny brak pomysłu na udany thriller.
Takie produkcje dobrze się mają jako seryjnie wytwarzane telewizyjne wypełniacze czasu antenowego w późnych godzinach wieczornych kiedy widz potrzebuje filmu do kotleta. Wielka strata czasu!