Film w reżyserii Joaquína Luisa Romero Marchenta określany jest jako "najkrwawszy europejski western". Niełatwo zapracować na takie miano, zważywszy na silną konkurencję w postaci wielu dość ekstremalnych spaghetti-westernów (np. DJANGO KILL). A jednak CUT-THROATS NINE w pełni zasługuje na swoją reputację. Utrzymany w zimnym, przygnębiającym klimacie znanym z THE GREAT SILENCE Corbucciego, zawiera sporo scen, jakich nie powstydziłby się horror gore.

Mały oddział kawalerzystów eskortuje wagon przewożący skazańców. Monotonną podróż przez góry przerywa atak poszukujących złota bandytów, którzy mordują żołnierzy i kradną ich konie. Z masakry wychodzi cało tylko jeden stróż prawa oraz dziewięciu skutych kajdanami rzezimieszków. Kawalerzysta jako jedyny w tym towarzystwie posiada broń, dzięki czemu udaje mu się narzucić swą wolę pozostałym - przynajmniej na pewien czas. Postanawia dostarczyć ich w ręce sprawiedliwości za wszelką cenę.

To dopiero początek fabuły, która zawiera wiele zaskakujących zwrotów akcji. Dowiemy się jeszcze wiele o poszczególnych bohaterach i z pewnością nie będą to chlubne rzeczy. Już włoskie westerny przyzwyczaiły nas do moralnej dwuznaczności. Hiszpańska produkcja z 1972 roku idzie dalej, czyniąc bohaterami absolutnych degeneratów, bez skrupułów walczących o przeżycie w świecie, który wydaje się zły z natury. Wszelkiej maści nihiliści, szykujcie się na prawdziwą filmową ucztę!


PS. Oryginalny hiszpański tytuł tłumaczy się jako SKAZANI NA ŻYCIE. Całkiem adekwatny, lecz zagranicznym dystrybutorom wydał się zapewne zbyt intelektualny, dlatego zamienili go na CUT-THROATS NINE (czyli 9 ZŁOCZYŃCÓW). Inny tytuł to BRONSON'S REVENGE - dość absurdalny, zważywszy na to, że w filmie nie występuje Charles Bronson, ani też żaden jego sobowtór.