Generalnie zgadzam się. Nie wiem czemu większość osób psioczy tak na Cube Zero i Hypercube. Możliwe, że wynika to z faktu niezrozumienia, że historię taką jak w Cube da się opowiedzieć tylko raz. W sensie, każda kolejna odsłona cyklu nie może mieć już tego elementu zaskoczenia jaka miała część pierwsza. I teraz koszmarnie trudne zadanie dla scenarzystów jak opowiedzieć kolejne części: albo dajemy nowych bohaterów i kolejne pułapki bez wyjaśnienia ich sensu - to zostaniemy posądzeni o wtórność i miałkość. Jeśli natomiast poprowadzimy fabułę w kierunku odkrycia kilku tajemnic to też ludzie będą narzekać bo cały czar prysł... Jeśli załóżmy wszystko okaże się wojskowym experymentem, to spora część będzie narzekać bo chciałaby bardziej widzieć w tym wszystkim zabawę Boga z ludźmi i wystawianie ich na próbę, i vive versa, zawsze ktoś będzie niezadowolony. Jako że od premiery wszystkich części cyklu minęło już kilka lat, można już obiektywnie ocenić te filmy bez zbędnych emocji. W moim odczuciu wszystkie filmy dają radę, powiem więcej - to chyba najlepsza trylogia SF od wielu wielu lat. A Hypercube z całej serii jest chyba najbardziej szalony, jeśli chodzi o pomysły, montaż. A Cube Zero po latach powoli, stopniowo jest chyba oceniane coraz lepiej, w bardziej wyważony sposób, mogę się mylić ale chyba tak jest. Zarówno po premierze Hypercube jak i Cube Zero pamiętam, że prawie wszystkie reakcje mediów oscylowały w tonie "gwałt na niedoścignionym ideale jakim był Cube i jak w ogóle ktoś mógł wpaść na idiotyczny pomysł by rozwijać tą oniryczną opowieść, będąc z góry skazanym na niepowodzenie". Bardzo dobrze że ktoś się odważył - polecam wszystkie odsłony Sześcianu.