Zaczynając od wersji z 1962 myślałem, że będzie najlepszy, jako że w 99% przypadków wszystkie kolejne wersje są coraz słabsze. A tu niespodzianka. Wersja 1979 niemal kopia 1962, tyle że w kolorze, no i zmiana ról - Helen Keller z 62 jest tu Annie Sullivan w 79. Widząc, że ta wersja (2000) jest Disneya już w duchu machałem ręką, że będzie słodziutkie i nic. A tu wspaniały film. Rola Helen Keller w wykonaniu tej OŚMIOLETNIEJ Hallie Kate Eisenberg wbiła mnie w fotel. Przecież to DZIECKO grało niesamowicie realistycznie. Nawet taki "drobiazg", jak typowe u niewidomych uniesienie bródki do góry. Tantrum w porównaniu do obu poprzednich wersji dość łagodnie pokazane. Jeden, jedyny maleńki minus - to gdy Helen podczas obiadu na jej cześć wylewa dzbanek wody na Annie - tu wręcz widać, że celuje. Ale to jest jeden, jedyny maleńki minusik. Teraz, gdybym miał wybrać najlepszą wersję długo bym się zastanawiał. Chyba - WSZYSTKIE RÓWNO.