Na Karaiby uderza tytułowy kataklizm. Z pośród ocalałych z rozbitego samolotu, oraz zatopionego kutra rybackiego, formuje się grupa rozbitków. Cyklon oszczędził małą łudź turystyczną, i chociaż jest ona unieruchomiona i tylko dryfuje, daje schronienie około dwudziestu ludziom. Nie będę rozpisywał się o każdej z postaci, jednak reżyserowi udało się stworzyć dość ciekawą mieszankę charakterów. Aktorsko może i jest słabo, ale żadna z postaci nie irytuje, można się z nimi utożsamić. Mijają dni, rację wody i żywności są głodowe, zaczynają się rodzić konflikty, chęć przetrwania pcha rozbitków do radykalnych kroków.
,,Cyclone'' nie jest typowym filmem ,,Shark Attack'', twórcy skupili się głównie na aspektach psychologicznych i na budowaniu klimatu beznadziejności. Może autorzy filmu nie wznieśli się na wyżyny kinematografii, jednak ich film jest solidną b klasą. Ograniczony plan zdjęciowy, sfilmowano przyzwoicie, muzyką są charakterystyczne dla ówczesnego kina włoskiego, melanże gitarowo syntezatorowe. Fakt, że mowa tu o koprodukcji międzynarodowej, aktorzy zostali zdubbingowani, na szczęście nie wyszedł ten zabieg tak źle. Dwugodzinny film, o ludziach na łódce mija szybko, i ciekawi.
Co do samych rekinów, tak łakomie otwierających paszcze na plakatach, to akcji z tymi zwierzakami nie ma zbyt wiele. Jak się na to liczy, to trzeba poczekać na finał. A tak szczegółowo, to ataki wyglądają tak: Dany nieszczęśnik dryfuje sobie, nagle daje nura pod wodę, i już widzimy rekina płynącego z gaciami i porcją mięcha w paszczy, z których sączy się strumień krwi ( przypuszczam, że zwierzęcej, bo na farbę to by się raczej rybki nie nabrały)
Z ogromu różnorakich mniej lub jeszcze mniej udanych filmów ,,Shark Attack'', ten wypadł dość przyzwoicie.