Oficer straży i poeta Cyrano de Bergerac zakochuje się w swej krewniaczce, nieświadomej niczego Roxanne. Jednak sprawa nie jest prosta. Cyrano posiada bowiem zbyt wielki nos i uważa, że dlatego Roxanne nie będzie chciała go przyjąć. Zaczyna więc pisać do niej listy posługując się nazwiskiem swego podwładnego, Christiana, który również ją kocha, ale nie wie jak jej to powiedzieć. Roxanne poddaje się urokowi listów i zakochuje się w Christianie wierząc, że to on jest ich autorem.

Pewny siebie, "do wypitki i do wybitki" muszkieter Jego Królewskiej Mości zapewne mimo barwnego życia nie pozostawiłby po sobie legendy, gdyby nie szczegół anatomiczny. Olbrzymi, sterczący nos, twór niemal autonomiczny, podporządkował sobie całą osobowość bohatera. Dlatego Cyrano wdawał się w awantury, prowokował burdy, wyzywał na pojedynki. Pragnął wymusić szacunek dla swej ułomności. Ale także dlatego stał się poetą. Głęboko wewnętrznie zraniony, wrażliwszy niż inni, uczynił poezję bronią w zwycięstwie piękna ducha nad brzydotą ciała. Taki właśnie jest bohater sztuki cieszącej się powodzeniem od 1897 roku. Nie jest ona bynajmniej arcydziełem. Napisana wierszem, aleksandrynami, dzieli się na pięć długich aktów. Opowieść, rzucona na tło siedemnastowiecznych wojen, jest w gruncie rzeczy melodramatem, typowym teatralnym qui-pro-quo.
Wydawało się, iż przeniesienie takiego dzieła na ekran jest niemożliwe, a jednak Jean-Paul Rappeneau dokonał cudu. Niczego w zasadniczej strukturze nie zmieniając, zachowując pięcioaktową formę dzieła - przy pomocy środków filmowych, bogactwa scenografii i kostiumów, umiejętnie wykorzystując światło i cień, świetnie wyczuwając rytm montażowy, z dialogiem podawanym pięknie zrytmizowanym wierszem i powierzając główną rolę niezrównanemu tu Gérardowi Depardieu stworzył piękny film, którego awanturnicza akcja barwnie i poetycko opisuje epokę Ludwika XIII.
[Filmoteka Narodowa]

"Cyrano de Bergerac" to filmowa adaptacja głośnej sztuki Edmonda Rostand'a cieszącej się niesłabnącą popularnością od chwili jej powstania w XIX wieku.
Film opowiada historię niezwykłego, bo obdarzonego przez naturę nadzwyczaj wielkim nosem, muszkietera. Cyrano nie stronił od awanturniczego trybu życia, a jednocześnie był bardzo onieśmielony w relacjach z kobietami, z powodu swojej urody. Zakochany w kuzynce, swoje uczucia najpełniej wyrażał w listach do niej, które jednakże podpisywał imieniem swojego podwładnego.
Film jest popisem wielkiego talentu aktorskiego Gerarda Depardieu oraz popisem mistrzowskiej realizacji niezwykłego dzieła. Dzięki bogactwie środków artystycznych, niezwykłych kostiumów i scenografii, reżyser i twórcy filmu doskonale ukazali epokę Ludwika XIII.