Od lutego do kwietnia 2020 roku Andrea Segre, który od kilku lat mieszka w Rzymie, utknął w Wenecji podczas lockdownu. Wenecja to rodzinne miasto jego ojca i częściowo jego własne. Pracował tu nad dwoma teatralnymi i filmowymi projektami o problemach weneckiej infrastruktury: turystyce i wysokiej wodzie, czyli acqua alta. Podczas kręcenia filmu świat z powodu wybuchu pandemii zamarł i wyludnił Wenecję na jego oczach. Przywrócił jej tym samym pierwotną naturę i historię. Miasto powróciło również jako temat przewodni w życiu Andrei. W czasie blokady robił wizualne notatki, zbierał historie i spędzał chwile w swoim rodzinnym domu, gdzie miał okazję zagłębić się w wspomnienia z dzieciństwa. Wciągnęły go one głębiej niż myślał.
W ten sposób powstał filmowy portret miejsca, w którym osobiste archiwa reżysera przeplatają się ze spotkaniami z mieszkańcami. To opowieść o związkach miasta z wodą i o pustce, jaka opanowała je w czasach pandemii. Ujęcia filmowe spaja głos reżysera oraz nastrojowa muzyka Teho Teardo, a także atmosfera oczekiwania i zdumienia, która przenika ten egzystencjalny film.