Wbrew pozorom, historia słaba nie jest. Ma u mnie plusa już za to, że korzysta z retrospekcji (jednej...) oraz jest z gatunku tych, których nie warto zdradzać poza kilka pierwszych minut. Po prostu - człowiek przychodzi do hotelu, wynajmuje pokój, wpieprza obiad, czyści wszystko z odcisków palców po czym wychodzi przez okno i w spokoju czeka, aż jakaś babka 20 pieter niżej nie zauważy go i nie zacznie histerycznie drzeć twarzy.

Sama historia - czyli dlaczego to zrobił i tak dalej - jest wiarygodne i sensowne. Reszta już nie bardzo. Chłop chce konkretnej negocjatorki... i nie wiele z tego wynika. Cały wątek negocjacji to kpina, babka raz na 15 minut filmu coś do niego powie, no dajcie spokój.

Sam Worthington też spisał się nie najlepiej. Jego kwestie nie są złe, ale sposób w jaki je wymawia... Nie daje swojej postaci czasu, by je wymyśliła, po prostu gdy ktoś do niego wyjrzy by pogadać on od razu ma minę "O, to ta scena w której mówię tę kwestię!" i od razu ją rzuca. Efekt jest mało wiarygodny.

Podobnych drobnych błędów jest więcej, układają się w taką maść która zalega na całym filmie. W trakcie oglądania je widać, przeszkadzają ale teraz nawet nie chce mi się ich wymieniać. Za to gdy dojdzie do scen akcji będzie już miodzio, zapewniam. Z wyjątkiem jednego sztucznego wyjątku stworzonego w komputerach, ale trwa tylko 2 sekundy (a robiono go z 2 minuty).

Co jeszcze... Gra tu Ed Harris. Siebie samego. I Jamie Bell. Gra tu gościa z akcentem. I Elizabeth Banks. Gra tu kobietę (na PMS, prawdopodobnie). Z ciekawych twarzy jest tu również pan Tajemniczy z "LOST" oraz Genesis Rodriguez. Może jej twarzy nie zapamiętacie, ale jej cycki już tak. Zapewniam.
Tak, bardzo pragnę być zabawny.

Podsumowując, film zbiera u mnie kilka plusów i jest przyzwoitą rozrywką wartą obejrzenia... Ale za 2 tygodnie nawet nie będę wiedział o jaki film mnie pytacie, wymieniając tytuł "Człowiek na krawędzi". Para która poszła w ciekawą kampanię promocyjną utrzymała się we mnie przez kilka miesięcy, ale już wyszła.


5/10.