Tak się oto złożyło, że ostatnio udało mi się obejrzeć dwa filmy pod rząd z tym samym
aktorem, wcielającym się w postać głównego bohatera. Tym wybrańcem okazał się Sam
Worthington, którego tak naprawdę nie darzę ani głębszym uczuciem co do jego osoby,
ani nie jestem też zachwycony jego talentem aktorskim. Po prostu czysty zbieg
okoliczności, że moim oczom ukazał się w dwóch produkcjach pod rząd. Brnąc dalej w
swojej szczerości mogę Wam zdradzić, że dopiero niedawno uzmysłowiłem sobie, iż
grał on główną rolę w filmie Avatar. No nic – wstyd i hańba. (...)

Czy warto poświęcić godzinę i czterdzieści dwie minuty na romans z bohaterami Man on
a Ledge? I tak i nie. Dzieło reżysera Asger Letha bierze po trochu z różnych gatunków
filmowych. Mamy tu kryminał, film akcji, pogadanki z negocjatorami a nawet wstawki
komediowe. Niestety żaden z tych elementów nie wybija się na pierwszy plan, przez co
widz nastawiony na mnogość wybuchów dość szybko zaczyna się nudzić. Również
entuzjasta inteligentnych pogadanek w błyskawicznym tempie zostanie sprowadzony do
parteru przez dosyć często kiepskie dialogi. Tak to właśnie wygląda. Raz jest fajnie, raz
jest nudno. W pewnym momencie człowiek wsiąka w akcję niczym alkohol w nos
pijaczka, by po chwili zostać brutalnie pobitym przez nudne i nic nie wnoszące pogadanki
głównych bohaterów. Właśnie w ten sposób można scharakteryzować film Człowiek na
krawędzi.

Więcej na moim blogu: http://niezly.net/2012/08/02/recenzja-filmu-czlowiek-na-krawedzi-
man-on-a-ledge/