'Juice By Andy'
Milos Forman opowiedział historię człowieka, którego całe życie było jedną wielką kreacją , dzięki telewizji przeobrażając się w wiele różnych postaci, w rozmaity sposób zmieniając swoje zachowanie i postępowanie, jeszcze bardziej podtrzymując swój własny mit oraz wizerunek człowieka prawdziwie zaskakującego i nieobliczalnego. Jednak po jakimś czasie nikt już nie był pewien, gdzie się kończy jego szalony wizerunek sceniczny, a zaczyna prawdziwy Andy Kaufman, którego w niezwykły sposób sportretował na ekranie Jim Carrey, pokazując jak wielką był zagadką, której nikt, a nawet on sam nie był w stanie tak do końca rozwiązać i zrozumieć.
Jego życie było nieodłącznie związane z telewizyjnym show, by w końcu samo się w taki show przemienić, w którym nierzadko przechodził samego siebie starając się wywrzeć na ludziach ogromne wrażenie. I rzeczywiście tak właśnie było, do granic możliwości hipnotyzując wszystkich swoimi komiczno-rozrywkowymi popisami, nie pozostawiając szansy na przełączenie telewizora na inny kanał.

Lecz ta sama telewizja, która zapewniła mu sławę i popularność, w
bardzo szybkim tempie pochłonęła jego osobowość, maksymalnie wykorzystując jego talent do tworzenia iluzji, jak to napisałeś w swoim interesującym komentarzu, w które ludzie pragnęli wierzyć oraz zaczęła zabijać jego prawdziwą indywidualność.
Podobnie postąpiła z Sarą Gelfarb z Requiem dla Snu, dla której obietnica występu w TV show stała się początkiem drogi do uzależnienia i autodestrukcji...

To naprawdę przerażające, gdy pomyśli się jak bardzo mocno znajdujemy się pod wpływem obiecującego wszystko szklanego ekranu, który nas tak bezwzględnie kusi i przyciąga. A my staramy się robić wszystko, aby się przed nim czasem bezskutecznie obronić. Andy Kaufman nie miał na to żadnej szansy, natomiast my mamy wybór i to nas właśnie może jeszcze uratować...

Tożsamość Kaufmana
Zgadzam się z tobą niemal całkowicie. Niemal, ponieważ mam wątpliwość co do pewnego punktu. Otóż napisałaś, że telewizja i kreacja zaczęły zabijać jego indywidualność. Uważam, że właśnie wręcz przeciwnie - dzięki swym inscenizacjom i mediom stał się niesamowitym indywiduum. Każdy popis coraz bardziej podbudowywał jego artystyczny wizerunek, stawał się rozpoznawalny i oryginalny. Do końca życia się wyróżniał, nawet z własnego pogrzebu zrobił cyrk. Nie uważam, by jego tożsamość i indywidualność została stłamszona przez telewizję. Wiedział czym jest telewizja i wiedział z czym będzie walczył (a może lepiej powiedzieć "co będzie tworzył"?). Blef był przecież częścią jego życia, a proces, który spowodował, że jego tożsamość stała się niejasna, nie był skutkiem ubocznym. To jeden z elementów jego show.

Być jak Andy Kaufman
Zgadzam się z Tobą, że Andy był sam wielką indywidualnością i że to właśnie telewizja pozwoliła mu zaistnieć i przemienić każdy występ w prawdziwie autorski i zaskakujący spektakl improwizacji, w którym nie można było być pewnym co się za chwilę wydarzy i w jaką rolę wcieli się Andy. Pisząc że telewizja zabiła jego indywidualność, co może niezbyt precyzyjnie ujęłam, chodziło mi tak naprawdę o to, że Andy tworząc różne kreacje, które jednoznacznie świadczyły o jego oryginalnym i nieprzeciętnym talencie, w pewnym momencie już nie potrafił odróżnić odgrywaną przez siebie postać od tej, którą był w prawdziwym życiu. Czy był to Andy Kaufman, czy też może ktoś zupełnie inny. I w tym właśnie tkwiło to niebezpieczeństwo, niebezpiecześnstwo zatracenia swojego prawdziwego ja, a nie tylko bycia jedną z odgrywanych przez siebie postaci. Moim zdaniem w niemały sposób miała w tym udział właśnie telewizja, dzięki której mógł trafić do szerszego grona odbiorców, z drugiej strony jednak podtrzymywała jego wizerunek człowieka o wielu różnych twarzach, zacierając granicę pomiędzy prawdą a fikcją.

Jednak na pytanie jaki naprawdę był Andy Kaufman mógłby odpowiedzieć wyłącznie on sam, tak samo jak na to postawione w piosence R.E.M 'Andy did you hear about this one? Tell me are you locked in the punch. And Andy are you goofing on Elvis. Are you having fun?', choć pewnie w odpowiedzi zrobiłby z tego ogromne show. Jednak moim zdaniem cokolwiek robił w swoich występach i w jakąkolwiek postać się zawsze nie przemieniał, bawił się przy tym znakomicie, tak jak bawił wszystkich oglądających jego kreacje ludzi. A oto przecież najbardziej mu chyba chodziło!:)