Tak trochę o niczym. Jak dla mnie to brakuje w nim jakiegoś głębszego sensu.

Film pokazuje że każda "sekta" powstała na kłamstwie. Tak jak w tej wiosce gdzie ta kobieta ich zmanipulowała .

Czy aby na pewno to tylko ta sekta byłą ukazana jako narzędzie manipulacji pospólstwem? Zdaję się, że Kościół średniowieczny też nie został ukazany w jasnych barwach.

Film całkiem nieźle ukazuje ówczesne "mity" podgrzewane i wykorzystywane przez zabobonnych (tak, tak) hierarchów kościelnych. Do tego wrzucono elementy horroru, rozwiane oczywiście przez samo zakończenie. Niezłe sceny walki na miecze, topory itp. jakie można zobaczyć w większości filmów przygodowych opisujących tamte czasy, choć wykonane bez fajerwerków, ale sprawnie. W sumie film całkiem, całkiem na wieczorną nudę...

Gdyż bój toczymy nie z krwią i z ciałem, lecz z nadziemskimi władzami, ze zwierzchnościami, z władcami tego świata ciemności, ze złymi duchami w okręgach niebieskich. Efez. 6:12
Tacy bowiem są fałszywymi apostołami, pracownikami zdradliwymi, którzy tylko przybierają postać apostołów Chrystusowych. I nic dziwnego; wszak i szatan przybiera postać anioła światłości. Nic więc nadzwyczajnego, jeśli i słudzy jego przybierają postać sług sprawiedliwości; lecz kres ich taki, jakie są ich uczynki. 2 Kor. 11:13-15
Obecnie celem szatana jest próba wejścia w rolę mesjasza dla ludzkości i zastąpienie w tej roli Jezusa.
Dzieci, ostatnia to już godzina. A słyszeliście, że ma przyjść antychryst, lecz oto już teraz wielu antychrystów powstało. Stąd poznajemy, że to już ostatnia godzina. 1 Jan. 2:18
Wszelki zaś duch, który nie wyznaje, że Jezus Chrystus przyszedł w ciele, nie jest z Boga. Jest to duch antychrysta, o którym słyszeliście, że ma przyjść, i teraz już jest na świecie. Wy z Boga jesteście, dzieci, i wy ich zwyciężyliście, gdyż Ten, który jest w was, większy jest, aniżeli ten, który jest na świecie. Oni są ze świata; dlatego mówią, jak świat mówi, i świat ich słucha. My jesteśmy z Boga; kto zna Boga, słucha nas, kto nie jest z Boga, nie słucha nas. Po tym poznajemy ducha prawdy i ducha fałszu. 1 Jan. 4:3-6
W pierwszym etapie tego planu jest mowa o wielu antymesjaszach działających niejako niezależnie.
Biblia zapowiada jednak moment, szatan wykona już swoją pracę niszczenia elementów dobra w naszej cywilizacji, by przygotować bezpośrednie wkroczenie na scenę duchowego sprawcy zła.
I dano mu paszczę mówiącą rzeczy wyniosłe i bluźniercze, dano mu też moc działania przez czterdzieści i dwa miesiące. I otworzyło paszczę swoją, by bluźnić przeciwko Bogu, bluźnić przeciwko imieniu jego i przybytkowi jego, przeciwko tym, którzy mieszkają w niebie. I dozwolono mu wszcząć walkę ze świętymi i zwyciężać ich; dano mu też władzę nad wszystkimi plemionami i ludami, i językami, i narodami. I oddadzą mu pokłon wszyscy mieszkańcy ziemi, każdy, którego imię nie jest od założenia świata zapisane w księdze żywota Baranka, który został zabity. Jeśli kto ma uszy, niechaj słucha. Obj. 13:5-9

osobiście zgadzam się tylko po części z przedmówcami ; film porusz ważny temat fanatyzmu religijnego ... nie tylko w wykonaniu KK.

ja bym bardziej stawiał na człowieka w obliczu wielkiej, niezrozumiałej tragedii - widać różne próby racjonalizacji wielkiej zarazy, różne postawy/szkice osobowości, od fanatyzmu religijnego przez nihilizm, hedonizm, na pogaństwie skończywszy...w końcu motywem przewodnim filmu jest wędrówka, krucjata która ma położyć kres wyimaginowanemu złu, jasny cel w świecie pogrążonym w oparach śmierci i obłędu...problem w tym że "krzyżowcy" nie są zbyt święci, cel ich podróży niezbyt przekonywujący, i zło nie dość "czarne"....co do religii to od samego początku widać mocne rozbrat formy z ideą, czy to w zakochanym nowicjuszu czy cynicznych i brutalnych sługach biskupa, film stawia na człowieka, nie idee...przynajmniej ja tak to odebrałem...

Według mnie film ukazuje ciemnotę ludzi wierzących, ich fanatyzm religijny. W obliczu zagrożenia, czy też chorób kapłani uważają, że to kara boska, czy też dzieło szatana. Ludzie zabijają się w imię boga chcąc oczyścić świat z plugastwa. Film ten daje do myślenia, czy warto w ogóle w cokolwiek wierzyć, skoro życie ma się tylko jedno.