Czarna wersja, wolny duch opery Bizeta z niezwykłą Carmen, która swą zmysłowością, wdziękiem, emanującym seksapilem, naturalnością czarnego anioła i kotki na gorącym dachu, nęci wabi swe ofiary...
Przenosimy się z gorącej Hiszpanii do okresu II wojny światowej, gdzie stacjonuje Joe, młody kapral w południowej bazie. Carmen, młoda, atrakcyjna, zbuntowana , krnąbrna pracownica Fabryki Spadochronu., to tu spotka swego oblubieńca, którego zacznie uwodzić i na pokuszenie wodzić, i narzeczona go nie uchroni przed urokiem tej famme fatale.
Gorące rytmy, trwający romans i nuda, które sprawia, że Carmen swe wdzięki w stronę sławnego boksera wagi ciężkiej skieruje, by ostatecznie zadać byłemu kochankowi cios ostateczny....
Demoniczna i zmysłowa Carmen w roli D. Dandridge, to rola jej życia, nominacja do Oscara powinna się zakończyć otrzymaniem tej nagrody, nie uwłaczając innym kandydatkom, były świetne.
Dandridge urodziła się dla tej kreacji, stworzyła ja po kawałku, budowała swoją indywidualnością, ruchami, mimiką, choreografią, włożyła w nią swoje serce i duszę, to się czuje gdy patrzy się na tę dziewczynę, która zawalczyła o tę rolę, o główna rolę, zawalczyła o siebie, o przetarcie szlaków dla aktorek Afroamerykańskich, stworzyła coś wielkiego i ta rola umieściła jej osobę na firmamencie Hollywoodu.
Polecam doskonała obsada, utwory , ruch sceniczny i pomysł umieszczenia i stworzenia czarnej, ognistej Carmen. wielka odwaga Otto Premingera.
Harry Belafonte uroczy, niewinny i jego metamorfoza, która doprowadza do tragedii. Pearl Bailey w roli Frankie urzeka poczuciem humoru, śpiewem, tańcem, cudowna.