Gdyby tylko "Czarny dzień..." został nakręcony w czerni i bieli, można by chyba powiedzieć, że film Sturgesa jest przedstawicielem noir. Nakręcono go jednak w kolorze, co jednak w żadnym stopniu nie umniejsza jego jakości. Sama fabuła nie jest może jakoś specjalnie oryginalna, bo czerpie chociażby z motywu prześladowania jednostki widocznego w kinie Fritza Langa. U Sturgesa jest to ksenofobia, przedstawiona w mało krzykliwy sposób i pozbawiona typowego dla wielu produkcji z lat 50-tych taniego moralizatorstwa i poprawności, na rzecz sportretowania odpychającej znieczulicy. Głównym bohaterem jest grany przez niezastąpionego Spencera Tracy tajemniczy jednoręki nieznajomy. Rola ta ciekawie współgra z jego występem w "Jestem niewinny" Langa, który również obnażał ciemne strony społeczeństwa jako grupy. Tutaj tłum zredukowany do grupki old schoolowych kowbojów (m.in. Lee Marvin i Ernest Borgnine u progu kariery), którzy wraz z lokacją stanowiącą małe miasteczko pośrodku pustkowia, przywodzą na myśl western i wszystkie jego mroczne zakamarki (co jeśli spojrzeć na późniejsze dokonania Sturgesa, nie jest takie znowu zaskakujące).