W czarująco romantycznej komedii wytwórni Columbia Pictures – Czarownica – obsada aktorska składająca się z samych gwiazd - Nicole Kidman, Will Ferrell, Shirley MacLaine i Michael Caine - rzuca magiczne zaklęcia w wyreżyserowanej przez Norę Ephron filmowej wersji uwielbianego przez rzesze widzów serialu. Gdzieś w kalifornijskiej San Fernando Valley, Isabel (Nicole Kidman) usiłuje odmienić swoje życie. Naiwna i pełna dobrych intencji czarownica pragnie wyrzec się nadprzyrodzonych mocy, jakimi została obdarzona i prowadzić “normalne” życie. W tym samym czasie, po drugiej stronie miasta, Jack Wyatt (Will Ferrell) przystojny, czarujący aktor usiłuje ponownie wrócić na ścieżkę kariery. Jego uwagę zwraca współczesna wersja popularnej komedii z lat 60-tych “Czarownica”. Ma nadzieję, że dzięki roli Darrina będzie znowu sławny. Los sprawia, że Jack przypadkowo spotyka Isabel i natychmiast ulega czarowi jej i jej nosa do złudzenia przypominającego nos Elizabeth Montgomery – aktorki grającej Samanthę w oryginalnej wersji “Czarownica”. Aktor jest przekonany, że Isabel mogłaby zagrać Samanthę w jego serialu. Także Isabel jest pod olbrzymim wrażeniem Jacka. Jest on dla niej kwintesencją śmiertelnika, z którym mogłaby założyć rodzinę i prowadzić zwyczajne życie, którego tak pragnie. Okazuje się, że oboje mają rację – w sposób, którego żadne z nich zupełnie sobie nie wyobrażało. Columbia Pictures przedstawia produkcję A Lucy Fisher and Douglas Wick/Parkway Czarownica z Nicole Kidman, Willem Ferrellem, Shirley MacLaine i Michaelem Caine w rolach głównych. W pozostałych rolach występują Jason Schwartzman, Kristin Chenoweth, Heather Burns, Jim Turner, Stephen Colbert, David Alan Grier oraz Steve Carell. Reżyseria - Nora Ephron. Scenariusz - Nora Ephron & Delia Ephron i Adam McKay. Produkcja - Douglas Wick, Lucy Fisher, Penny Marshall i Nora Ephron. Producenci wykonawczy - James W. Skotchdopole, Steven H. Berman i Bobby Cohen. Zdjęcia - John Lindley, ASC. Scenografia - Neil Spisak. Montaż - Tia Nolan. Kostiumy - Mary Zophres. Muzyka - George Fenton.
‘CZAROWNICA’ NA DUŻYM EKRANIE
Producenci Douglas Wick i Lucy Fisher z Red Wagon Entertainment od długiego czasu myśleli o przekształceniu popularnej serii komediowej “Czarownica” w film pełnometrażowy. W trakcie prac nad projektem, nagrodzona Oskarem® Nicole Kidman wyraziła zainteresowanie główną rolą w filmie. Dla Wicka okazało się to być inspiracją. “Postrzegaliśmy ten film jako historię miłosną między kobietą nie z tego świata i mężczyzną najbardziej ziemskim z ziemskich,” mówi. “Piękno Nicole jest idealne dla postaci czarownicy. Jej błyskotliwy talent aktorski czyni ją wiarygodną jako kobietę obdarzoną nadprzyrodzoną mocą. Dodatkowym bonusem jest niezwykłe podobieństwo nosa Nicole do nosa Elizabeth Montgomery.” “W tej sytuacji,” mówi Fisher, “potrzebowaliśmy tylko kogoś, kto napisałby scenariusz i wyreżyserował film.” To właśnie Amy Pascal, prezes Columbia Pictures, zasugerowała wzięcie pod uwagę Nory Ephron – Kiedy Harry spotkał Sally (When Harry Met Sally), Bezsenność w Seattle (Sleepless in Seattle) czy Masz wiadomość (You’ve Got Mail) – która wkrótce przygotowała scenariusz, który przypadł do gustu Kidman. Dla wszystkich było jasne, że Ephron zdecydowała się nawiązać do oryginalnej serii bez kopiowania jej. “Norze, Delii i Adamowi McKay udało się utrzymać romantyzm i komizm serii,” mówi Wick, “a zarazem dodać sporą dawkę współczesnych elementów.” Częścią pracy nad projektem było dokładne przestudiowanie oryginalnych źródeł filmowych i odkrycie, że zawierają one kilka ponadczasowych tematów. “Delia i ja obejrzałyśmy mnóstwo odcinków Czarownica i powoli zaczęłyśmy dochodzić do tego jak sprawić, aby właśnie ten temat zadziałał jako film,” mówi Ephron. “Tym, co sprawia, że serial ma w sobie coś współczesnego – mimo tego, że tak naprawdę jest staromodny – jest równowaga sił między mężczyzną i kobietą, a to zawsze warte jest eksplorowania. Oczywiście serial miał elementy specyficzne dla tamtego okresu. Samantha nie pracowała i wykorzystywała swoje nadprzyrodzone zdolności, aby zmywać naczynia, itp. Pod powierzchnią serial opowiadał jednak o silnie związanej ze sobą parze i ich zdolności do współżycia mimo tego, że kobieta posiada zdolności nadprzyrodzone.” Kidman przyznaje, że jej początkowe zainteresowanie miało źródło głownie w nostalgii. Kiedy jednak w projekt zaangażowała się Ephron, Kidman zdała sobie sprawę, że film może być czymś znacznie bardziej interesującym. Miała poza tym okazję do pracy na planie romantycznej komedii pod kierunkiem reżyserki, która kocha ten właśnie gatunek i jest jego mistrzynią. “Ciągle mi mówiono, że wyglądam jak Elizabeth Montgomery. To była pierwsza rzecz, jaka sprawiła, że zainteresowałam się wzięciem udziału w wersji filmowej serialu,” mówi Kidman. “Jako mała dziewczynka oglądałam prawie każdy odcinek. Kiedy więc, Nora powiedziała, że napisze scenariusz i wyreżyseruje film, pomyślałam, że właśnie w tym chcę zagrać.” Ponieważ Kidman była zaangażowana w projekt już we wczesnym jego stadium, Ephron miała możliwość napisania roli specjalnie dla niej. Rola Isabel znacznie różni się od raczej mrocznych, skomplikowanych postaci, jakie Kidman ostatnio grywała – nagrodzona Oskarem® rola Wirginii Woolf w Godzinach (The Hours) lub rola kurtyzany Satine w musicalu Moulin Rouge (nominacja do nagrody Akademii®). Isabel uwielbia być typową dziewczyną z sąsiedztwa. Jest zachwycona nawet wtedy, gdy zawodzą ją ci, którym ufa, a także jej własne zdolności magiczne. Efekty tego są wyjątkowo komiczne. “Zupełnie nie wiem, jak porównać tę rolę do tych, które Nicole grywała wcześniej,” komentuje Ephron. “Nie przychodzi mi do głowy nic podobnego. Jeśli chodzi o Nicole, jest ona tak dobrą aktorką, że naprawdę bardzo stara się, aby to, co gra wyglądało na proste i nie sprawiające trudności.” Aktor komediowy Will Ferrell, który został obsadzony u boku Kidman jako zadufany w sobie Jack Wyatt, także porusza się w filmie Czarownica po zupełnie nie znanych sobie obszarach. Znany z występów komediowych w Saturday Night Live i takich filmach jak Old School i Elf, Ferrell wciela się w Czarownica w mężczyznę, który jest jednocześnie zabawny i ujmujący. “Byliśmy wszyscy fanami Willa od czasów Saturday Night Live,” mówi Fisher. “Bardzo spodobał nam się pomysł zaangażowania go do naszego filmu. Will i Nicole świetnie się do siebie dopasowali, chociaż oboje grają tego typu role po raz pierwszy. Nicole jest w tym filmie bardzo dziewczęca i zabawna, a przy tym bardzo wrażliwa. A Will jest wspaniałym romantycznym bohaterem.” “Daje się między nimi wyczuć dynamizm, jaki istniał w duecie Hepburn/Tracy,” dodaje Wick. “Łatwo zauważyć także starą jak świat walkę płci.” “Nasz film,” dodaje Fisher, “opowiada także o poszukiwaniu kogoś, kto nas pokocha – nawet, jeśli jest się, tak jak Isabel, czarownicą. Nora wyciąga ze swoich bohaterów i ich historii ważny pierwiastek człowieczeństwa. Dlatego są oni tak realni. Osiąga to dzięki poczuciu humoru i sporej dawce serca.” Ephron z przyjemnością przedstawiła sobie Ferrella i Kidman. “Spotkaliśmy się wszyscy w studio Kaufman-Astoria w Queens, gdzie Nicole pracowała na planie Żon ze Stepford (The Stepford Wives),” wspomina reżyserka. “Will przyjechał na spotkanie w bermudach, rozciągniętym podkoszulku i trampkach. Kiedy weszliśmy do garderoby, Nicole miała na sobie biały kaszmirowy sweter, białą spódnicę i perfekcyjny makijaż. Wyglądała jak księżniczka. Byli najbardziej niedobraną parą, z jaką miałam sposobność przebywać w jednym pokoju. W trakcie spotkania zaczęłam się śmiać patrząc na niesamowity fizyczny kontrast między nimi – na każdym poziomie. Oni tymczasem naprawdę uznali siebie nawzajem za czarujących.” “Mieliśmy szczęście pozyskując do tego projektu Willa,” mówi Kidman. “Lubiłam przychodzić na plan, bo za każdym razem bardzo mnie rozśmieszał. Daje się lubić, a przy tym jest autentyczny. To wspaniałe połączenie.” Ferrell tak to komentuje, “Powiedzmy sobie szczerze, że nie było trudno zagrać kogoś, kto zakochuje się w Nicole Kidman. Interesujące było dla mnie to, Nicole okazała się być niesamowitą aktorką komediową, która bardzo poważnie podchodzi do swojej pracy. Nieważne czy jest to komedia, czy dramat kostiumowy.” Pozostali członkowie obsady mający wpływ na magiczny romans Jacka i Isabel to Michael Caine (jako ojciec Isabel, Nigel Bigelow) oraz Shirley MacLaine, (grająca Iris, aktorkę wcielającą się w postać Endory w nowej serii “Czarownica”). “Wspólnie z Delią napisałyśmy rolę ojca specjalnie dla Michaela Caine,” mówi Ephron. “Chociaż żadna z nas wcześniej go nie spotkała, kiedy zaczęłyśmy pisać usłyszałyśmy w głowie Michaela wypowiadającego nasze kwestie.” Także MacLaine okazała się być naturalnym wyborem. “Wiedziałyśmy, że w naszym filmie ma być postać Endory, a aktorka, która miała ją grać powinna być w stylu divy ekranowej. Kiedy zaangażowałyśmy Nicole, wydawało się jasne, że musimy mieć w obsadzie Shirley.” Caine wspomina, że to właśnie MacLaine była odpowiedzialna za to, że został on obsadzony w swoim pierwszym filmie amerykańskim. “Shirley była gwiazdą filmu Gambit i miała możliwość wyboru ekranowego partnera. Zobaczyła mnie kiedyś w filmie The Ipcress Files i zdecydowała, aby ściągnięto mnie z Anglii na plan. Zagrałem z nią jeszcze jedną niewielką rolę, a Czarownica jest naszym pierwszym wspólnym filmem od wielu lat. Tak jak w Gambicie, znowu jesteśmy zakochani.” Caine dodaje, że poczuł się zaszczycony, kiedy dowiedział się, że Nora i Delia Ephron napisały tę rolę specjalnie dla niego i stwierdza, że Czarownica jest pierwszym filmem w jego długiej karierze, w którym jest całkowicie otoczony przez kobiety. “Nie miałem żadnych scen z Willem, tylko z Nicole i Shirley. Do tego dochodziła Nora. Czułem się fantastycznie,” śmieje się aktor. Postać grana przez Caine w Czarownica ma związek z rolą, którą zagrał we wczesnych latach kariery. “Nigel Bigelow jest czarnoksiężnikiem i pilnuje córki tak, jak ojciec robiłby to w realnym życiu,” mówi Caine. “Mam dwie córki i dokładnie wiem, jak to zagrać. Nigel sam jest starym wyjadaczem i wyjątkowo troszczy się o córkę, bo wie jacy są mężczyźni w jego typie. Jest bardzo podobny do postaci, jaką grałem wiele lat temu. Był to Alfie. Nigel jest dojrzałym, bardzo wyrafinowanym Alfiem. Nie może się oprzeć kobiecemu czarowi.” MacLaine także wniosła do Czarownica trochę swojej osobowości. “Shirley jest prawdziwą siłą natury,” wyjaśnia Ephron. “Dzięki niej ta rola jest wyrazistsza. Dokładnie wiedziała, kim powinna być osoba mająca zagrać uwielbianą przez widzów Endorę.” MacLaine znana jest ze swoich zainteresowań mistycyzmem, dlatego też naturalnie przyjęła magię Endory, a jej Iris jest naprawdę wyjątkowa. “Podoba mi się to, co Nora zrobiła z tym filmem. Eksploruje on elementy, które składają się na realizm magii. Na to wszystko, czym jest miłość, a także robienie filmów,” mówi MacLaine. “Bardzo mnie interesuje proces kreowania własnej rzeczywistości. Poza tym uwielbiam grać skoncentrowaną na samej sobie diwę,” mówi. MacLaine zagrała kilka wspólnych scen z Ferrellem. Zarówno jej bohaterka, jak i postać grana przez Ferrella nie cierpią dzielić się uwielbieniem widzów. Wprowadziło to sporo elementów komediowych do scen kręcenia filmu w filmie. MacLaine i Ferrell walczą o uwagę publiczności telewizyjnej. “Will był niesamowity. Jest genialny i bardzo spontaniczny,” mówi MacLaine. Ferrell odpowiada na komplement. “Shirley jest niezwykle utalentowaną aktorką komediową. Wspaniale było móc ją obserwować w scenach, gdy nasi bohaterowie konkurują ze sobą o uznanie widzów.” W filmie Czarownica zagrali ponadto - Jason Schwartzman jako obłudny menedżer Ferrella, Kristin Chenoweth i Heather Burns jako nowe, śmiertelne przyjaciółki Isabel, David Alan Grier jako sfrustrowany reżyser nowego serialu TV “Czarownica”, Stephen Colbert i Jim Turner jako udręczeni scenarzyści telewizyjni, Steve Carell i Carole Shelley jako uwielbiani przez widzów wujek Arthur i ciocia Clara z serialu “Czarownica”. “Byliśmy w stanie skompletować tę fantastyczną obsadę głównie dzięki Norze. Ma niezwykłe wyczucie do aktorów, a poza tym każdy chce z nią pracować,” mówi Fisher. “Kiedy przeczytałem scenariusz wiedziałem, że to jest właśnie to, na co od dawna czekałem,” mówi Schwartzman. “Bardzo spodobał mi się pomysł kręcenia serialu TV w ramach filmowej akcji. Pozwala to na mnóstwo dodatkowych elementów – nie mówiąc już dodatkowych bardzo interesujących sztuczkach.” Niektóre z osobistych sztuczek Schwartzmana pochodzą z obserwacji przemysłu rozrywkowego w Hollywood, a głównie przemysłu telewizyjnego, w którym pełno zręcznych, fałszywych pochlebców. “Richie jest menadżerem / motywatorem Jacka. Jack jest celem jego życia – i jego drogiego samochodu i pensji,” mówi Schwartzman. “Richie nie jest zbyt twórczy, ale bardzo wiarygodny w byciu fałszywym. Ślepo wspiera Jacka i uważa, że wszystko co ten robi jest fantastyczne. Nie oparłem mojej postaci na kimś realnym, ale takich osób jest w naszym biznesie mnóstwo.” W filmie, Richie znajduje przyjemną odskocznię od ciągłej promocji Jacka w postaci Marii, sąsiadki Isabel granej przez Kristin Chenoweth. Maria i Isabel przyjaźnią się także z Niną, niedocenianą asystentką scenarzystów telewizyjnych graną przez Heather Burns. Zawieranie znajomości jest dla Isabel częścią poszukiwania normalności, wyjaśnia Ephron. Maria to gadatliwa, bezpośrednia kobieta, znajdująca się w ciągłym ruchu i z głową pełną pomysłów. Jej przeciwieństwem jest niedowartościowana Nina, której talent jest zupełnie nie dostrzegany przez mężczyzn, z którymi pracuje. Te dwie kobiety mają jedną wspólną rzecz – sympatię do Isabel. Kiedy w życiu Isabel następują trudne chwile – zdrada, złamane serce – właśnie te dwie kobiety stoją przy niej, pocieszając ją i udzielając rad, chociaż ich rady wywołują serię wydarzeń związanych z czarną magią. “Naprawdę zabawnie było grać Marię,” przyznaje Chenoweth. “Bardzo wspiera swoją nową przyjaciółkę, Isabel. Maria zajmuje się doradztwem zawodowym, dlatego zawsze chce być tak pomocna, jak to jest tylko możliwe. Wiele zabawnych sytuacji powstaje w chwilach, gdy Maria zupełnie nie zauważa magicznych zdolności Isabel. Przechodzi nad nimi do porządku dziennego, bo tak naprawdę kto by przypuszczał, że własna sąsiadka może być czarownicą?” Co interesujące, przed zdjęciami do Czarownica, Chenoweth zagrała Glindę Dobrą Czarownicę w musicalu “Wicked” i zdobyła za tę rolę nominację do nagrody Tony. Wiele humorystycznych elementów pojawia się w scenach z udziałem Niny. “Nina jest trochę przerażająca,” śmieje się Burns. “Jest ogarnięta obsesją zabicia Jacka, co wyraża w bardzo dziwny i często zabawny sposób. Nie chciałam, żeby to było pokazane w jakiś zupełnie zwariowany sposób. Obie z Norą zdecydowałyśmy, że szalone kwestie Niny będą podawane w bardzo zrównoważony, zwyczajny sposób. Poza wszystkim Nina jest ciężko pracującą osobą, która nie znajduje uznania w otoczeniu. Ponieważ jednak chce utrzymać pracę, staje się pasywnie agresywna.” Burns, która wcześniej zagrała u Ephron w filmie Masz wiadomość (You’ve Got Mail), wierzy, że w komediach romantycznych, a szczególnie w tych reżyserowanych przez Ephron, jest coś magicznego. “Nora wspaniale ustawia nastrój w swoich filmach. Sposób, w jaki został sfotografowany Nowy Jork w Masz wiadomość (You’ve Got Mail) zapiera dech w piersiach. W naszym filmie zrobiła to samo z Los Angeles. Wybiera miejsca takie, jak San Fernando Valley i tworzy w nich magiczne, klasyczne światy.”
Uchwycenie nastroju ‘Czarownica’
Autor zdjęć John Lindley, który od długiego już czasu współpracuje z Ephron, bardzo żywo bierze udział w tworzeniu nastroju. Ich wspólna praca zaczyna się od storyboardów, które dostarczane są przez ekipę produkcyjną w każdym kolejnym dniu zdjęciowym. Ephron, w trakcie zdjęć, zgromadziła ponad 300 stron storyboardów. Podczas gdy ten rodzaj pracy jest standardem w przypadku filmów akcji, rzadko stosuje się go w trakcie realizacji komedii romantycznych. “John i ja od wielu lat przygotowujemy storyboardy z tym samym artystą,” mówi Ephron. “Kiedy zaczynałam pracę jako reżyser, bałam się, że nie będę znała wszystkich ujęć na początku dna zdjęciowego. Storyboardy bardzo pomogły mi w pracy. Kiedy piszesz scenariusz, masz w głowie każdą poszczególną scenę. Storyboard jest sposobem na pokazanie tego na rysunku. Wkrótce jednak nauczyłam się, że nie muszę trzymać się ściśle wszystkiego, co jest na planszy. Storyboard pokazuje ilu ujęć potrzebujemy i zmusza do zobaczenia filmu w poszczególnych obrazkach.” Telewizja w połączeniu z realnym życiem posłużyły Lindleyowi do znalezienia unikalnych i bardzo satysfakcjonujących rozwiązań. “Jednym z największych wyzwań podczas pracy nad filmem był fakt, że m.in. opowiada on o kręceniu serialu TV,” mówi. “Zwykle przygotowuje się plan zdjęciowy w studio. Tutaj studio jest planem zdjęciowym. Czasami, kręcąc serial TV, widzieliśmy plan zdjęciowy i jego kulisy, które wymagały zupełnie innego oświetlenia. Ludzie przechodzili z planu telewizyjnego ‘Czarownica’ na tyły studia z powrotem, dlatego od czasu do czasu oświetlenie było częścią ujęcia,” wspomina Lindley. Ephron wzięła udział w tej mieszaninie rzeczywistości i kręcenia filmu wykorzystując swoją ekipę jako statystów w filmie. Asystenci produkcji biorący udział w serialu “Czarownica” pracowali na tych samych stanowiskach podczas realizacji filmu Czarownica. Dianne Dreyer, nadzorująca zgodność scen ze scenariuszem, zagrała siebie w filmowym serialu, tak jak zrobili fryzjerzy, charakteryzatorzy i garderobiane Kidman i Ferrella. Lindley stwierdza, że istniały potencjalne trudności estetyczne w trakcie filmowania produkcji serialu TV. “Kiedy zaczęliśmy z Norą pierwsze rozmowy na temat ogólnego wyglądu filmu, chcieliśmy, aby jego ciepło uwydatniało rozwijający się romans. Było to łatwe w scenach, które realizowane były poza planem serialu. Jednak większość sitcomów posiada swój specyficzny wygląd dyktowany harmonogramem zdjęć. Sitcomy są realizowane szybko, przy użyciu trzech kamer, które mają uchwycić każdy kąt. Ogólnie rzecz biorąc są płasko oświetlane. Zupełnie inaczej niż filmy.” Ten problem rozwiązał scenograf Neil Spisak. “Neil pomógł nam przygotowując dużo ciemniejszą scenografię serialu niż te, jakie do tej pory używano. Oświetliliśmy ją płasko i zgromadziliśmy dużą grupę aktorów na małej przestrzeni. Dzięki temu w tle przez cały czas widać było cienie i kontrasty,” mówi Lindley. Wśród wyzwań, przed jakimi stanął Spisak, było wykreowanie trzech różnych, ale powiązanych ze sobą rzeczywistości. “Film pokazuje rzeczywistość serialu TV, rzeczywistość, którą postrzegamy jako ‘realną’ oraz rzeczywistość magiczną - świat nadprzyrodzonych zdolności Isabel, w którym ożywają klasyczne postaci ‘Czarownica’,” wyjaśnia Spisak. Rzeczywistość programu TV powstała między innymi dzięki wizytom Spisaka i Ephron na planach kilku sitcomów realizowanych w Los Angeles. Wynikiem obserwacji filmowców było duże studio telewizyjne pełne małych planów zdjęciowych obejmujących jadalnię, restaurację, fronton, czy sypialnię. “Na naszym planie serialu ‘Czarownica’ przygotowaliśmy dwa frontony. Chcieliśmy, aby były w nich elementy romantyczne,” mówi Spisak, “dlatego jednym z nich była cukiernia, a drugim sklep z porcelaną i szkłem.” Kiedy miały powstać projekty domów Isabel i Jacka, Spisak wziął pod uwagę pragnienie Ephron, aby odzwierciedlały one charaktery głównych bohaterów. Dom Isabel znajdował się na sennym przedmieściu San Fernando Valley pełnym podobnych domków i białych płotów. Jego wnętrze było tak domowe i zachęcające jak jego wygląd zewnętrzny - drewniane podłogi, wygodne meble, zakamarki pełne uroczych szklanych przedmiotów i pamiątek. “Nasz pomysł polegał na tym, że ponieważ Isabel desperacko szuka normalności, jakakolwiek by ona była, wprowadza się do uroczego, prostego domku w Dolinie, który jest dla niej idealnym miejscem do rozpoczęcia nowego życia,” mówi Spisak. “Norze spodobało się zewnętrze domu, który znaleźliśmy i na tej podstawie zaprojektowaliśmy jego wnętrze. Staraliśmy się zachować jego prostotę, a jednocześnie wprowadzić do niego elementy kobiece. Tak, jak w przypadku Isabel, jej otoczenie jest trochę naiwne i chociaż neutralne - bardzo ciepłe i wygodne. Jeśli chodzi o elementy techniczne, musieliśmy stworzyć przestrzeń, w której mogłaby się swobodnie poruszać kamera.” Dom Jacka jest zupełnym przeciwieństwem domu Isabel - to modernistyczny budynek znajdujący się na szczycie wzgórza. Zaprojektowany przez słynnego architekta Williama Pereiry, dom jest prawie cały przeszklony i rozciąga się z niego panoramiczny widok Doliny i otaczających ją wzgórz. “Dom Jacka jest bardzo nowoczesny,” mówi Spisak. “Jego głównym motywem są pasy, które w pewien sposób podkreślają to, że jego właścicielem jest mężczyzna. Mieszkanie Isabel jest bardziej organiczne, mnóstwo w nim listków, bluszczy, kwiatów.” W trakcie procesu realizacji filmu - 20 lokalizacji i 66 planów zdjęciowych - Spisak uwypuklał rzeczywistość, ale nigdy od niej tak naprawdę nie odbiegł. “W komedii romantycznej konieczne jest stworzenie trochę słodszego niż ten prawdziwy, świata. Kiedy jesteśmy zakochani, świat wydaje nam się spowity różowawą mgiełką. Jako scenograf, tworzę więc światy, w których mogłyby się wydarzyć romantyczne sytuacje, o których opowiada film,” mówi Spisak. Lindley utrzymał podobną równowagę między fantazją, a rzeczywistością nawet w scenach latania. (Tak jak w przypadku prawdziwych czarownic, Isabel preferuje podróżowanie na miotle). “Jeśli chodzi o magię, oboje z Norą unikaliśmy przesady,” wyjaśnia Lindley. “Nie ma w naszym filmie wiele scen latania, które mogłyby przytłoczyć głównych bohaterów lub okazać się głupie. Nie pokazujemy zbyt często całych postaci unoszących się w powietrzu. Kiedy więc Nicole przylatuje na swojej miotle, widzimy tylko jej twarz i stopy oraz miotłę dotykającą płatków róż. Mamy tutaj do czynienia z subiektywną kamerą. Mamy wrażenie, ze to właśnie ona leci, w przeciwieństwie do wyobrażenia sobie kogoś wiszącego na linach w podmuchach sztucznego wiatru,” mówi. Projektantka kostiumów Mary Zophres przygotowała garderobę, która jest połączeniem historycznych i współczesnych kostiumów. “Oczywiście oglądałam sporo odcinków oryginalnej serii ‘Czarownica’,” mówi Zophres. “Poza tym jeszcze raz obejrzałam moje ulubione filmy Funny Face i Śniadanie u Tiffany’ego (Breakfast at Tiffany), ponieważ chciałam, aby stroje Nicole wyglądały pięknie, klasycznie i przywodziły na myśl Audrey Hepburn, Jean Shrimpton i Jean Seberg. Przejrzałam także tony współczesnych pism poświęconych modzie, ponieważ mimo wszystko nasz film nie jest filmem kostiumowym i stroje powinny być współczesne.” Jednym z wyzwań projektantki kostiumów było nie tylko stworzenie garderoby, która pokazałaby poszukiwanie przez Isabel normalności, ale także zaadaptowanie jej dla Kidman, jednej ze światowych ikon mody. Poza tym, garderoba Isabel musiała kontrastować z tym, co nosiła jako Samantha - postać z serialu telewizyjnego kręconego w filmie. “Nicole stała się ikoną mody, ponieważ jest zjawiskowa i wszystko, co nosi wygląda niesamowicie,” wyjaśnia Zophres. “Chcieliśmy, aby wyglądała w naszym filmie naprawdę wyjątkowo, ale nie w sensie wybiegu dla modelek albo czerwonego dywanu. Pierwszą rzeczą, jaką powiedziałam do Nory, kiedy rozmawiałyśmy o Nicole było, ‘Wg mnie powinna wyglądać czarująco przez duże ‘C’. Tak, że chciałoby się podejść do niej i uściskać.” “Często, kiedy widzimy jak Nicole się porusza i ma na sobie stroje od projektantów, pierwszym przymiotnikiem, jaki przychodzi nam do głowy jest - wyrafinowany,” kontynuuje Zophres. “Jest to związane także z tym, że nosi ona raczej ciemne kolory, które wydają się być bardzo miejskie - z tym zupełnie nie kojarzy się Isabel. Dlatego też zdecydowaliśmy, aby stroje bohaterki Czarownica były utrzymane w jasnych kolorach i były bardzo kobiece.” Jeśli chodzi o Ferrella, zadaniem Zophres było przekształcenie jego słynnego komicznego wizerunku w wizerunek bohatera komedii romantycznej. “Naszym celem było ubranie Willa jak aktora grającego główną rolę. Pozbyliśmy się wszystkich zabawnych ubrań. Will nie potrzebuje tego, aby jego stroje czyniły go zabawnym. Te, które wybraliśmy były ciemniejsze, bardziej miejskie. Kiedy staje się świadomy swoich uczuć do Isabel, a przez to szczęśliwszy, jego stroje są bardziej kolorowe.” Jak łatwo przewidzieć, najbardziej niesamowite stroje zostały zaprojektowane dla Shirley MacLaine - zarówno dla stworzonej przez nią postaci Iris (aktorka) jak i Endory (rola, którą gra ona w serialu TV). “Nora chciała, aby kostiumy Shirley były jak najbardziej atrakcyjne,” mówi Zophres. “Jej bohaterka nosi jasne kolory, dużo szyfonu, piór. Podczas gdy postać grana przez Nicole pragnie wmieszać się w tłum, bohaterka Shirley zawsze chce być w centrum uwagi. Osiągnęliśmy to głównie dzięki stylowi, kolorom i materiałom.” Chociaż stroje MacLaine wydają się być bardzo skomplikowane, są wyjątkowo proste w użyciu. Aktorka lubi bowiem przebierać się łatwo i szybko. “Shirley nie lubi zamieszania. W trakcie zdjęć zmieniała stroje tak szybko, jak w teatralnej garderobie. Bardzo pomogły nam w tym zwyczajne rzepy.” MacLaine, która zaczynała karierę na scenie, ciągle używa metod zawodowej tancerki. Potrafi ze swoich kostiumów wydobyć tak dużo, jako to jest tylko możliwe – porusza w odpowiedni sposób zwiewnymi rękawami, jednym ruchem sprawia, że przyczepione do jej sukni piórka delikatnie wirują. Kostiumy Caine’a były klasyczne i bardzo brytyjskie. “Jeśli chodzi o Michaela, miałam w głowie wizerunek Europejczyka, który niezależnie od swojego statusu materialnego, zawsze wygląda niezwykle stylowo,” mówi Zophres. “Pamiętam mojego wuja i jego włoskich przyjaciół, którzy z taką gracją przechadzali się po Via Venetto niosąc marynarki na ramieniu. Bardzo mi to wtedy utkwiło w pamięci i kiedy czytałam scenariusz wyobrażając sobie Michaela Caine spacerującego z Shirley, ten obraz powrócił. Norze bardzo spodobał się ten pomysł. A ponieważ, kiedy spaceruje się z płaszczem przerzuconym przez ramię, widać czasem podszewkę tego płaszcza, musiałam znaleźć odpowiedni materiał. Znalazłam taki w Nowym Jorku w sklepie Sulka. Wszystkie stroje Michaela zostały uszyte w Los Angeles, a materiały sprowadzaliśmy głównie z Anglii i Włoch. Michael jest tak eleganckim mężczyzną, że ubieranie go było dla mnie czystą przyjemnością.” Czarownica jest pierwszym filmem, podczas realizacji którego Zophres współpracuje z Norą Ephron. Jeszcze przed rozpoczęciem zdjęć reżyserka stała się wielką fanką projektantki. “Mary jest kostiumografem, który potrafi wyczarować na planie cuda,” mówi Ephron. “Wszyscy pamiętamy jej stroje ze Sposobu na blondynkę (Something About Mary), a jeśli ktoś oglądał Okrucieństwo nie do przyjęcia (Intolerable Cruelty) na pewno zapadło mu w pamięć wszystko to, co miała na sobie Catherine Zeta-Jones. Wszystkie stroje były współczesne, a je naprawdę trudniej wykonać niż kostiumy z epoki. Garderoba wykorzystana na przykład w The Ladykillers jest czymś przeuroczym. Także w naszym filmie, stroje Steve’a Carella, który wcielił się w postać wujka Arthura, są po prostu genialne. Materiał, który znalazła, był dokładnie taki sam jak ten, w którym wystąpił Paul Lynde (grał wujka w oryginalnym serialu).” Oprócz Carella, postacią, która nosi prawie dokładne repliki kostiumów z oryginalnego serialu jest Carole Shelley grająca ciocię Clarę. “Trochę się martwiłem, że mogę przesadzić ze swoją interpretacją postaci wujka Arthura,” śmieje się Carell, “ale Will przypomniał mi, że w serialu grał go Paul Lynde. Dlatego też poprzeczka była ustawiona bardzo, bardzo wysoko.”
O obsadzie
Nicole Kidman (Isabel Bigelow) po raz pierwszy zwróciła na siebie uwagę amerykańskich widzów w 1989 roku rolą w świetnie przyjętym thrillerze psychologicznym Martwa cisza (Dead Calm). Za rolę Wirginii Woolf w filmie Godziny (The Hours) w reżyserii Stephena Daldry – adaptacja nagrodzonej Pulitzerem powieści Michaela Cunninghama - Kidman zdobyła nagrodę Akademii® dla Najlepszej Aktorki. Za tę rolę otrzymała także Złoty Glob, nagrodę BAFTA, Srebrnego Niedźwiedzia na festiwalu filmowym w Berlinie. Została również nominowana do nagrody Gildii Aktorów Filmowych. W 2004 roku, Kidman wystąpiła w prowokacyjnym filmie Larsa von Triera, Dogville, u boku Chloë Sevigny, Jeremy’ego Daviesa, Paula Bettany, Lauren Bacall i Stellana Skarsgårda. Zagrała ponadto w thrillerze psychologicznym Birth, z Lauren Bacall, Danny’m Huston i Anne Heche, z reżyserii Jonathana Glazera (Sexy Beast). Za rolę w Birth otrzymała nominację do Złotego Globu (siódma nominacja aktorki). W grudniu 2003 roku, Kidman otrzymała nominację do Złotego Globu za kreację w filmie Wzgórze nadziei (Cold Mountain) w reżyserii Anthony’ego Minghelli. Inne filmy w dorobku aktorki to innowacyjny musical w reżyserii Baza Luhrmanna - Moulin Rouge (Złoty Glob dla aktorki i nominacja do Oskara®), thriller psychologiczny Alejandro Amenabara Inni (The Others) – nominacja do Złotego Globu, Za wszelką cenę (To Die For) Gusa Van Santa – kolejny Złoty Glob dla aktorki za rolę Susan Stone oraz nominacja do BAFTA, Piętno (The Human Stain) Roberta Bentona, Dziewczyna na urodziny (Birthday Girl), Oczy szeroko zamknięte (Eyes Wide Shut) Stanleya Kubricka, Totalna magia (Practical Magic), The Peacemaker; Portret damy (The Portrait of a Lady) Jane Campion, Szybki jak błyskawica (Days of Thunder); Billy Bathgate (nominacja do Złotego Globu); Malice; Gra o życie (My Life); Za horyzontem (Far and Away) Rona Howarda, Batman Forever Joela Schumachera, Żony ze Stepford (The Stepford Wives). W 1998 roku, Kidman zadebiutowała na londyńskiej scenie w dokonanej przez Davida Hare adaptacji sztuki The Blue Room w reżyserii Sama Mendesa. Urodzona na Hawajach, Kidman przeniosła się z rodzicami do Australii, gdzie dorastała. Jej ojciec jest wykładowcą na wydziale biochemii, a matka pielęgniarką. Kidman uczęszczała na lekcje baletu, a w wieku 14 lat zadebiutowała w filmie australijskim pt. Bush Christmas. Dzięki roli w mini-serii Vietnam, z dnia na dzień została gwiazdą australijskiej telewizji. Kolejnym ważnym serialem, w którym zagrała już po swoim udziale w Martwej ciszy (Dead Calm) był serial zatytułowany Bangkok Hilton. W ubiegłym roku, przed rozpoczęciem zdjęć do Czarownica, Kidman wystąpiła w politycznym thrillerze Tłumaczka (The Interpreter) u boku Seana Penna w reżyserii Sydneya Pollacka. Wkrótce rozpocznie się realizacja kolejnego projektu Kidman - Fur, w którym zagra słynną fotograficzkę Diane Arbus. W jednej z głównych ról wystąpi Robert Downey, Jr, a film wyreżyseruje Steven Shainberg. Will Ferrell (Jack Wyatt) wystąpił ostatnio w filmie Woody Allena Melinda and Melinda; komedii Kicking and Screaming z Robertem Duvallem, komedii The Wedding Crashers z Vincem Vaughnem i Owenem Wilsonem, a także niezależnych filmach The Wendell Baker Story w reżyserii Luke’a Wilsona i Andrew Wilsona oraz Winter Passing. W ubiegłym roku aktor zagrał w Anchorman: The Legend of Ron Burgundy, do którego to filmu napisał scenariusz wspólnie z jednym ze scenarzystów Czarownica - Adamem McKay. Wcześniej, Ferrell był gwiazdą komedii bożonarodzeniowej Elf Jona Favreau oraz przeboju Old School z Luke Wilsonem i Vincem Vaughnem. Inne filmy w dorobku Ferrella to adaptacja musicalu The Producers z Nathanem Lane, Matthew Broderickiem, Stranger Than Fiction, Talladega Nights wytwórni Columbia Pictures, The Ladies Man z Timem Meadowsem, Superstar z Molly Shannon, A Night at the Roxbury z Chrisem Kattanem, Zoolander z Benem Stillerem i Owenem Wilsonem oraz Jay and Silent Bob Fight Back Kevina Smitha. Aktor użyczył także głosu w animowanym filmie Curious George. Ferrell zyskał sławę dzięki regularnym występom w przebojowym programie NBC “Saturday Night Live.” W czasie 7 lat spędzonych na planie programu, aktor otrzymał nominacje do dwóch nagród Emmy. Will Ferrell zadebiutował na dużym ekranie w komedii Austin Powers: International Man of Mystery, w której wystąpił razem z kolegą z “Saturday Night Live” Mike’m Myersem. Shirley MacLaine (Iris Smythson) wystąpiła w ponad 50 filmach i jest autorką 9 bestsellerów. Aktorka ma na swoim koncie Oskara® i dwa Złote Globy. W wieku l9 lat, MacLaine została dublerką Carol Haney w wystawianej na Broadwayu sztuce “The Pajama Game.” Kiedy Haney zwichnęła kostkę, Shirley zastąpiła ją i z dnia na dzień stała się gwiazdą. Hollywoodzki producent Hal Wallis, który widział jej występ, natychmiast podpisał z nią kontrakt. MacLaine zadebiutowała na dużym ekranie w l955 roku w filmie Alfreda Hitchcocka Kłopoty z Harrym (The Trouble With Harry). Kolejne jej filmy to Artists and Models, W 80 dni dookoła świata (Around the World in 80 Days), The Sheepman, The Matchmaker, Hot Spell, Garsoniera (The Apartment), Ask Any Girl, Career, Ocean’s Eleven, Can-Can, All in a Night’s Work, Two Loves, The Children’s Hour, My Geisha, Two for the Seesaw, What A Way to Go!, John Goldfarb, Please Come Home, The Yellow Rolls-Royce, Gambit, Woman Times Seven, The Bliss of Mrs. Blossom, Sweet Charity, Two Mules for Sister Sara, Desperate Characters, The Possession of Joel Delaney, Being There, A Change of Seasons, Loving Couples, Cannonball Run II, Czułe słówka (Terms of Endearment), Madame Sousatzka, Stalowe magnolie (Steel Magnolias), Waiting For the Light, Pocztówki znad krawędzi (Postcards From the Edge), Used People, Wrestling Ernest Hemingway, Guarding Tess, Mrs. Winterbourne, Evening Star oraz Bruno, który to film aktorka także wyreżyserowała. W trakcie swojej kariery aktorka wyprodukowała ponadto i wzięła udział w realizacji nominowanego do Oskara® filmu dokumentalnego The Other Half of the Sky: A China Memoir. Nominacje do nagrody Akademii® otrzymała za role w filmach Some Came Running, Garsoniera (The Apartment), Irma La Douce, The Turning Point, Sweet Charity oraz Czułe słówka (Terms of Endearment) - Oskar® w kategorii Najlepsza Aktorka 1984 roku. Kolejny film dokumentalny, który wyprodukowała - The Other Side of the Sky – także został nominowany do Oskara®. MacLaine otrzymała ponadto dwie nagrody Srebrnego Niedźwiedzia na Festiwalu Filmowym w Berlinie, a w 1999 roku, Złotego Niedźwiedzia za osiągnięcia życia. Za rolę w filmie Garsoniera (The Apartment) została uhonorowana przez jury festiwalu w Wenecji oraz przez Brytyjską Akademię Filmową. Włoską nagrodę Davida Donatello, otrzymała za film Irma La Douce i za Czułe słówka (Terms of Endearment). W 1988 roku, aktorka otrzymała drugą nagrodę dla Najlepszej Aktorki na Festiwalu Filmowym w Wenecji za rolę w filmie Madame Sousatzka. Michael Caine (Nigel Bigelow) udowodnił swój wszechstronny talent aktorski w ponad 100 filmach, dzięki którym stał się uznaną i uwielbianą międzynarodową gwiazdą. Rok 2000 okazał się być jednym z ważniejszych w jego życiu. Został nagrodzony uhonorowany swoją drugą już statuetką Oskara® za rolę w filmie Wbrew regułom (The Cider House Rules), a królowa brytyjska Elżbieta II uhonorowała go tytułem szlacheckim. Jego kariera filmowa skrzy się od pamiętnych kreacji. Za rolę w filmie Edukacja Rity (Educating Rita) otrzymał Złoty Glob i nagrodę BAFTA, za rolę w Alfie - nagrodę Nowojorskich Krytyków Filmowych. Inne filmy w jego dorobku to Dirty Rotten Scoundrels (Złoty Glob), O mały głos (Little Voice), Sleuth (nominacja do Oskara®), The Quiet American, Hannah and Her Sisters (pierwszy Oskar®), Zatrute pióro (Quills), Miss Agent (Miss Congeniality), Austin Powers’ Goldmember i Second Hand Lions. Wkrótce będzie go można zobaczyć w filmie Batman Begins w roli major domusa Alfreda. Caine jest także autorem autobiografii What’s it all About? oraz zbioru bardzo popularnych pogadanek, jakie wygłaszał w BBC zatytułowanego Acting on Film. Punktem zwrotnym w karierze Caine’a był rok 1963, kiedy w wieku 30 lat wcielił się w postać arystokraty, porucznika Gonville Bromheada w filmie Zulu. Wkrótce potem zagrał Harry’ego Palmera w The Ipcress File. W 1965 roku, rola londyńskiego podrywacza Alfiego przypieczętowała sukces aktora. Pod koniec lat 60-tych, Caine zagrał m.in. w filmie Gambit z Shirley MacLaine. Inne filmy, w których wtedy wystąpił to The Man Who Would Be King, Dressed to Kill, Blame it on Rio i Sweet Liberty, między innymi. Do telewizji powrócił w 1986 roku, po prawie 20-letniej nieobecności. Zagrał w czterogodzinnym mini-serialu “Jack the Ripper”. Serial otrzymał najwyższe notowania w historii brytyjskiej telewizji. W 1992 roku, podczas uroczystości związanych z urodzinami królowej Elżbiety II, Caine otrzymał Order Brytyjskiego Imperium. Jason Schwartzman (Richie) zadebiutował na dużym ekranie w 1999 roku rolą ekscentrycznego studenta Maxa Fischera, w komedii Rushmore w reżyserii Wesa Andersona (The Royal Tenenbaums). Jego kreacja została uhonorowana nominacją do nagrody dla Najbardziej Obiecującego Aktora przyznawanej przez Chicagowskie Stowarzyszenie Krytyków Filmowych. Od tego czasu wystąpił w kilku kolejnych produkcjach. Schwartzman wystąpił ostatnio w komedii Davida O.Russella I Heart Huckabees z Dustinem Hoffmanem, Naomi Watts, Judem Law i Lilly Tomlin, a także ukończył zdjęcia do produkcji Shopgirl, filmowej adaptacji powieści Steve’a Martina, w której wystąpił u boku Martina i Claire Danes. Niedawno rozpoczęły się też przygotowania do realizacji projektu Columbia Pictures Marie Antoinette z Kirsten Dunst. Film wyreżyseruje Sofia Coppola. Schwartzman zadebiutował na małym ekranie w świetnie przyjętej komedii “Cracking Up”, do której scenariusz napisał Mike White. U boku Schwartzmana wystąpiła Molly Shannon. Inne filmy w dorobku aktora to Spun z Brittany Murphy, Patrickiem Fugit, Johnem Leguizamo i Meną Suvari - Spun miał premierę na Festiwalu Filmowym CineVegas w czerwcu 2002 roku, C.Q. – debiut reżyserski Romana Coppoli, Simone z Alem Pacino i Catharine Keener oraz komedia Slackers Kristin Chenoweth (Maria Kelly) jest utalentowaną piosenkarką i nagrodzoną Tony’m aktorką. Czarownica jest jej pierwszym pełnometrażowym filmem, a wkrótce będzie ją można oglądać w nowej wersji Różowej Pantery (The Pink Panther) ze Stevem Martinem w roli Inspektora Clouseau. W trakcie zdjęć do Czarownica, aktorka pojawiała się także w wielokrotnie nagradzanym serialu telewizyjnym “Prezydencki poker” (The West Wing). Inne filmy z udziałem Chenoweth, które będzie można wkrótce oglądać na ekranach kinowych to Stranger Than Fiction w reżyserii Marka Forstera (Finding Neverland) z Ferrellem, Emmą Thompson i Maggie Gyllenhaal, filmowa wersja powieści Augustena Burroughsa Running With Scissors w reżyserii Ryana Murphy (Nip/Tuck) z Annette Bening, komedia RV z Robinem Williamsem i biografia piosenkarza Dusty’ego Springfielda. Klasycznie wyedukowana piosenkarka dobrze się czuje zarówno w muzyce pop, standardach i utworach musicalowych. Chenoweth rozpoczęła solową karierę, nagrywając płytę "Let Yourself Go" dla Sony Classical. Jej ostatni album “As I Am,” został wydany w kwietniu tego roku przez wytwórnię płytową Sony Classical/Integrity. Chenoweth wystąpiła ostatnio w broadwayowskiej produkcji musicalu “Wicked”, w którym zagrała rolę Glindy Dobrej Czarownicy i otrzymała nominację do nagrody Tony. Jej dorobek obejmuje także rolę w “Candide” Leonarda Bernsteina oraz kreację zepsutej, bogatej dziewczyny w niezależnym musicalu Asphalt Beach, do którego scenariusz napisał i który wyreżyserował Peter Spears – gwiazda zeszłorocznego festiwalu filmowego Sundance (Ernest & Bertram). Chenoweth wystąpiła ostatnio na 22. dorocznym koncercie “Capitol Fourth” transmitowanym przez stację PBS, a późną wiosną można ją było oglądać w filmowej wersji sztuki Meredith Wilson “The Music Man”. Zagrała rolę bibliotekarki Marian u boku Matthew Brodericka. Chenoweth pojawia się regularnie w “Ulicy Sezamkowej” (Sesame Street) jako pani Kluseczka. Wystąpiła też w filmie DVD nagranym z udziałem Elmo, jednego z bohaterów “Ulicy Sezamkowej“ – “Elmo’s World: Happy Holidays!”. W zeszłym roku, Chenoweth otrzymała świetne recenzje za występy w koncertach organizowanych w Lincoln Center, a zatytułowanych “5th American Songbook” oraz “City Center Encores! 10th Anniversary Bash”. W Londynie, Chenoweth wystąpiła w produkcji teatralnej “Divas at Donmar” w reżyserii Sama Mendesa. Pojawiła się też w produkcji musicalu “Funny Girl” zorganizowanego w Nowym Jorku przez Actor’s Fund. Chenoweth zadebiutowała na Broadwayu w sztuce Moliera “Scapin” z Billem Irwinem w jednej z głównych ról. Kolejne produkcje sceniczne, w których wzięła udział to musical “Steel Pier” (1997) – nagroda Theatre World, “You’re a Good Man, Charlie Brown” – rola Sally w sezonie 1998-99 (nagrody Tony, Drama Desk i Outer Critics Circle dla Najlepszej Aktorki w Musicalu). Heather Burns (Nina) powtórzyła ostatnio rolę Miss Rhode Island w filmie Miss Agent 2 (Miss Congeniality 2: Armed and Fabulous) z Sandrą Bullock. Aktorka już wcześniej współpracowała z Bullock w filmie Marka Lawrence Dwa tygodnie na miłość (Two Weeks Notice). Kariera Burns rozwija się w zawrotnym tempie od czasu, kiedy zagrała w jednej ze scen w filmie Nory Ephron Masz wiadomość (You’ve Got Mail). Aktorkę będzie można wkrótce oglądać w wyprodukowanym przez Johna Malkovicha filmie Kill the Poor w reżyserii Alana Taylora, w Lobster Farm z Jane Curtin i Danny’m Aiello oraz Perception z Piper Perabo, Sethem Meyersem i Ajay Naidu w rolach głównych. Na małym ekranie, Burns pojawia się regularnie w serialu Toma Fontany i Barry’ego Levinsona “The Beat” z Markiem Ruffalo w roli głównej. Burns ukończyła Szkołę Aktorską Atlantic Theater Company, a także nowojorską Tisch School of the Arts, aby wrócić na scenę w sztukach - “All Things Considered” w reżyserii Davida Pittu i “Writer’s Block” Woody’ego Allena. Burns dwukrotnie pracowała ze dramatopisarzem Kennethem Lonerganem w “Lobby Hero” w reżyserii Marka Brokawa na deskach Playwrights Horizons i John Houseman Theatre, oraz w produkcji londyńskiego West Endu - “This is our Youth” wyreżyserowanej przez Lawrence’a Boswella z Freddie’m Prinzem Jr i Chrisem Kleinem w rolach głównych.
O filmowcach
Nora Ephron (reżyseria, scenariusz, produkcja) zrealizowała do tej pory kilka niezapomnianych komedii romantycznych, m.in. Bezsenność w Seattle (Sleepless in Seattle) – nominacja do Oskara® za Najlepszy Scenariusz Oryginalny. Film, w którym wystąpili Tom Hanks i Meg Ryan, podbił serca krytyków oraz widzów i zarobił na całym świecie 250 milionów USD. Ephron napisała także scenariusz oraz wyreżyserowała film This Is My Life z Julie Kavner; a także Mixed Nuts ze Stevem Martinem, Michael z Johnem Travoltą, Williamem Hurtem i Andie MacDowell, Lucky Numbers z Travoltą i Lisą Kudrow. Ponownie połączyła ze sobą na planie Toma Hanksa i Meg Ryan w komedii Masz wiadomość (You’ve Got Mail). Przed rozpoczęciem kariery reżyserskiej, Ephron była jedną z najbardziej szanowanych scenarzystek w Hollywood – nominacje do Oskara® za scenariusz do komedii Roba Reinera Kiedy Harry spotkał Sally (When Harry Met Sally…) oraz filmu Mike’a Nicholsa Silkwood. Inne scenariusze jej autorstwa to Heartburn (adaptacja bestsellerowej powieści pod tym samym tytułem), Cookie, My Blue Heaven, This is My Life, Mixed Nuts, Michael (z Delią Ephron, Peterem Dexterem i Jimem Quinlanem), Masz wiadomość (You’ve Got Mail) oraz Hanging Up (oba scenariusze napisała z Delią Ephron). Ephron zajęła się pisaniem scenariuszy mając za sobą karierę popularnej dziennikarki. Zaczynała jako reporter dla New York Post, a potem pisała dla Esquire, New York Times Magazine i New York Magazine, między innymi. Zbiory jej esejów - Crazy Salad i Scribble, Scribble okazały się bestsellerami. Delia Ephron (scenariusz) napisała ostatnio scenariusz do filmu Stowarzyszenie wędrujących dżinsów (The Sisterhood of the Traveling Pants), a wcześniej była jednym ze współautorów scenariusza oraz producentem wykonawczym filmu Hanging Up – na podstawie wydanej w 1995 roku powieści jej autorstwa. Scenariusze w dorobku Ephron to Masz wiadomość (You've Got Mail), Michael, Bezsenność w Seattle (Sleepless in Seattle), This is My Life, Mixed Nuts – wszystkie napisane wspólnie z siostrą Norą. Kolejna powieść Ephron wydana w 2000 roku - Big City Eyes – opowiadała o kobiecie usiłującej odnaleźć sens życia w społeczności małego miasteczka. Trzecia powieść autorki - Franny in Your Face – zostanie opublikowana w 2006 roku przez Harper Collins/Laura Geringer Books. Inne książki jej autorstwa to How To Eat Like A Child, Teenage Romance, Funny Sauce, Do I Have to Say Hello? oraz dwie pozycje dla dzieci - My Life (and Nobody Else's) i The Girl Who Changed the World. Adam McKay (scenariusz) zadebiutował jako reżyser i scenarzysta filmem Anchorman: The Legend of Ron Burgundy z Willem Ferrellem w roli głównej. Obecnie pracuje nad scenariuszem filmu Talladega Nights dla Columbia Pictures, który ma także zamiar wyreżyserować. W roli głównej wystąpi Ferrell. W latach 1996 - 2001, McKay był głównym scenarzystą programu NBC “Saturday Night Live.” Za pracę nad tym właśnie komediowym show, McKay otrzymał nominacje do nagrody Emmy i do nagrody Gildii Scenarzystów Amerykańskich. Filmy, które wyprodukował Douglas Wick (producent) zarobiły na całym świecie 1,5 miliarda USD, zostały uhonorowane 20 nominacjami do nagród Akademii® i 7 statuetkami Oskara®. Wspólnie z Lucy Fisher, byłym prezesem Sony Columbia Tri-Star Motion Picture Group, Wick założył firmę produkcyjną Red Wagon Entertainment. Poza Czarownica, Wick i Fisher wyprodukowali dwa inne przeboje tego roku – długo oczekiwany film pt. Memoirs of a Geisha, w reżyserii Roba Marshalla, oraz Jarhead zdobywcy nagrody Akademii® Sama Mendesa z Jake’m Gyllenhaalem i Jamie Foxxem w rolach głównych. W 2000 roku, Wick wyprodukował Gladiatora, który zdobył 12 nominacji do nagrody Akademii® i 5 statuetek Oskara®. Film wyreżyserowany przez Ridleya Scotta z Russellem Crowe w roli tytułowej, stał się kinowym fenomenem gromadząc ponad 140 mln USD wpływów. Gladiator otrzymał także dwa Złote Globy, cztery nagrody BAFTA, nagrodę AFI, MTV. Inne filmy w dorobku Wicka to m.in. przebój kasowy roku 1999 Stuart Malutki (Stuart Little) z nagrodzoną Oskarem® Geeną Davis oraz Stuart Malutki 2 (Stuart Little 2) – nominacja do nagrody BAFTA, Piotruś Pan (Peter Pan), Win a Date with Tad Hamilton, thriller szpiegowski Spy Game z Robertem Redfordem i Bradem Pittem w reżyserii Tony’ego Scotta, thriller Hollow Man Paula Verhoevena, Przerwana lekcja muzyki (Girl, Interrupted) z Angeliną Jolie (Oskar® i Złoty Glob), Pracująca dziewczyna (Working Girl) w reżyserii Mike’a Nicholsa z Harrisonem Fordem, Melanie Griffith i Sigourney Weaver – film otrzymał 6 nominacji do nagrody Akademii®, zdobył Oskara® i 5 Złotych Globów, Wilk (Wolf) z Jackiem Nicholsonem i Michelle Pfeiffer. Po ukończeniu studiów na Yale University, Wick rozpoczął karierę w przemyśle rozrywkowym jako asystent reżysera Alana Pakuli. Jako producent stowarzyszony po raz pierwszy pracował podczas realizacji filmu Starting Over. Wick otrzymał nagrodę Saturn, nagrodę Los Angeles Father of the Year, a także został uhonorowany tytułami Producenta Roku przez Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Santa Barbara, Motion Picture Club oraz 2002 NATO ShoWest. Lucy Fisher (producent) jest byłym prezesem Sony Columbia Tri-Star Motion Picture Group i partnerką nagrodzonego Oskarem® producenta Douglasa Wicka w firmie Red Wagon Entertainment. Poza Czarownica, Wick i Fisher wyprodukowali dwa inne przeboje tego roku – długo oczekiwany film pt. Memoirs of a Geisha, w reżyserii Roba Marshalla, oraz Jarhead zdobywcy nagrody Akademii® Sama Mendesa z Jake’m Gyllenhaalem i Jamie Foxxem w rolach głównych. Fisher pełniła funkcję prezesa Sony Pictures w latach 1996-2000. W tym okresie studio pobiło rekordy wpływów. Wyprodukowane przez Sony Pictures filmy zarobiły na świecie ponad 2,34 miliarda USD. Były to m.in. takie przeboje jak Faceci w czerni (Men in Black), Mój przyjaciel się żeni (My Best Friend’s Wedding), Air Force One, Jerry Maguire, Zorro, Lepiej być nie może (As Good As It Gets) i Stuart Malutki (Stuart Little). Przed rozpoczęciem pracy dla Sony, Fisher przez 14 lat pracowała jako prezes d/s produkcji w wytwórni Warner Brothers. Tam nadzorowała produkcję takich filmów jak Kolor purpury (The Color of Purple), Ścigany (The Fugitive), Twister, Gremlins, The Goonies, Malcolm X, Co się wydarzyło w Madison County? (The Bridges of Madison County), Kosmiczny mecz (Space Jam), Imperium słońca (Empire of the Sun), The Outsiders, Czarownice z Eastwick (The Witches of Eastwick) i Tajemniczy ogród (The Secret Garden). Fisher rozpoczynała karierę jako osoba czytająca scenariusze dla United Artists. Wkrótce potem przeniosła się do wytwórni MGM i brała udział w powstawaniu musicalu Fame. PENNY MARSHALL (producent) zadebiutowała jako reżyser filmem Jumpin’ Jack Flash z Whoopi Goldberg. Tom Hanks wystąpił w jej filmie Big, i otrzymał swoją pierwszą nominację do nagrody Akademii. Film zarobił prawie 115 mln USD. Kolejnym filmem Marshall był film Przebudzenia (Awakenings) – nominacja do Oskara w kategorii Najlepszy Film – w którym wystąpili Robert De Niro (nominacja do Oskara) i Robin Williams. Inne filmy w dorobku Marshall to Ich własna liga (A League of Their Own) z Tomem Hanksem, Geeną Davis i Madonną, Renaissance Man z Danny’m DeVito, Gregory Hinesem i Markiem Wahlbergiem, Żona kaznodziei (The Preacher’s Wife) z Whitney Houston i Denzelem Washingtonem, Riding in Cars with Boys z Drew Barrymore. Ostatnio Marshall pracowała nad przygotowaniem projektu z Russellem Crowe w roli głównej zatytułowanego Cinderella Man. Film wyreżyserował Ron Howard, a Penny Marshall była jednym z producentów. Marshall urodziła się i dorastała w Nowym Jorku. Uczęszczała na University of New Mexico na wydziały matematyki i psychologii. Porzuciła studia, kiedy wyszła za mąż i urodziła dziecko. Wkrótce potem przeniosła się do Hollywood i zadebiutowała na ekranie w serialu “The Danny Thomas Hour”. Przez kolejne kilka lat grywała niewielkie role w filmie i telewizji. Można ją było regularnie oglądać w “Mork & Mindy”, “Taxi”, “The Bob Newhart Show” i “The Mary Tyler Moore Show.” Wystąpiła także w trzech filmach telewizyjnych - “More Than Friends”, “Love Thy Neighbor” i “Challenge of a Lifetime.” Marshall wyreżyserowała dwa odcinki “Laverne & Shirley”, pilot serialu “Working Stiffs” z Jimem Belushi i Michaelem Keatonem i dwa odcinki “The Tracey Ullman Show.” John Lindley, ASC (zdjęcia) pracował z Norą Ephron podczas realizacji jej trzech wcześniejszych filmów – Masz wiadomość (You’ve Got Mail), Michael i Lucky Numbers. W jego dorobku znajdują się także takie filmy jak Suma wszystkich strachów (The Sum of All Fears), Jądro ziemi (The Core), Miasteczko Pleasantville (Pleasantville), Ojciec panny młodej (Father of the Bride), Sneakers, The Serpent and the Rainbow, Field of Dreams, pięć produkcji reżysera Josepha Rubena — Pociąg z forsą (Money Train), Synalek (The Good Son), Sypiając z wrogiem (Sleeping with the Enemy), True Believer i The Stepfather. Po ukończeniu Szkoły Filmowej New York University, Lindley rozpoczął pracę w telewizji - “Nurse”, “Gentleman Bandit,” “An Invasion of Privacy,” “Badge of the Assassin,” “Rockabye,” “L.B.J.: The Early Years” oraz “Poor Little Rich Girl”. Neil Spisak (scenografia) stworzył ostatnio scenografię do przebojów Spider-Man® i Spider-Man®2 z Tobey’em Maguire i Kirsten Dunst w reżyserii Sama Raimi. Spisak już wcześniej współpracował z Raimi podczas realizacji filmów The Gift z Cate Blanchett, Hilary Swank, Keanu Reevesem, Gregiem Kinnearem i Giovannim Ribisi oraz For Love of the Game z Kevinem Costnerem i Kelly Preston. Spisak zaprojektował scenografię do filmu Johna Woo Bez twarzy (Face/Off) z Nicolasem Cage i Johnem Travoltą, a także Gorączki (Heat) w reżyserii Michaela Manna z Alem Pacino, Robertem De Niro i Valem Kilmerem, Disclosure, My Life, Benny & Joon, Pacific Heights i The Trip to Bountiful. Tia Nolan (montaż) pracowała ostatnio jako drugi montażysta podczas realizacji filmów Spanglish i Afera naszyjnikowa (The Affair of the Necklace). Jej filmografia obejmuje też takie pozycje jak Sea of Dreams, A Gentleman’s Game, Inni (The Others), What Planet Are You From? oraz Masz wiadomość (You’ve Got Mail). Mary Zophres (kostiumy) dwukrotnie już współpracowała z reżyserem Stevenem Spielbergiem – Terminal i Złap mnie, jeśli potrafisz (Catch Me If You Can) – nominacja do nagrody BAFTA za Najlepsze Kostiumy. Zophres zaprojektowała ponad to garderobę do sześciu filmów braci Coen - Fargo, The Big Lebowski, Bracie, gdzie jesteś? (O Brother, Where Art Thou?), Człowiek, którego nie było (The Man Who Wasn’t There), Okrucieństwo nie do przyjęcia (Intolerable Cruelty) i The Ladykillers. Zophres współpracuje także z braćmi Farrelly – Sposób na blondynkę (There’s Something About Mary), Głupi i głupszy (Dumb and Dumber), Kingpin. Inne filmy w jej filmografii to m.in. Moonlight Mile, Ghost World, View from the Top, Męska gra (Any Given Sunday), Paulie, Digging to China oraz Playing God. George Fenton (muzyka) skomponował muzykę do licznych filmów otrzymując nominacje do nagrody Akademii® za kompozycje do The Fisher King, Niebezpiecznych związków (Dangerous Liaisons), Cry Freedom oraz Gandhi. Wcześniej współpracował z Norą Ephron podczas realizacji filmów Masz wiadomość (You’ve Got Mail), Lucky Numbers, i Mixed Nuts. Inne filmy w jego dorobku to Hitch, Sweet Home Alabama, Ever After, Anna i król (Anna and the King), Fond Kiss, Ae, Stage Beauty, Summer Catch, Bread and Roses, Living Out Loud, Mary Reilly, Szaleństwo króla George’a (The Madness of King George), Biedroneczko, Biedroneczko (Ladybird, Ladybird), Cienista dolina (Shadowlands), Born Yesterday, Dzień świstaka (Groundhog Day), Hero, Final Analysis, White Palace, Imagining Argentina, Ślicznotka z Memphis (Memphis Belle), Nie jesteśmy aniołami (We’re No Angels), A Handful of Dust, High Spirits, 84 Charing Cross Road, White of the Eye, The Company of Wolves oraz The Object of My Affection.
Pobierz aplikację Filmwebu!
Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.