Pewnie, że może się wszystko zdarzyć i niekoniecznie musi
być to piątek. Ale zdarzyć się też przecież może i w każdy inny
dzień :)
Czy zatem, lekko nierozgarniętym bohaterom, plan mógł nie
wypalić bo wprowadzili go w życie pechowego trzynastego?
Nie sądzę. Po prostu przy takich ''mośkach'' wątpliwe jest, aby
cokolwiek mogło wypalić.
Szczerze powiedziawszy to jestem w delikatnym szoku, że
ktokolwiek u nas stworzył coś na wzór kryminalnych
prześmiewczych komedii zza oceanu do, których rękę
dokładali tacy wielcy jak Tarantino czy Ritchie. Oczywiście nie
ma co porównywać poziomu scenariuszy, realizacji, a przede
wszystkim gry aktorskiej, lecz zarówno ten jak i filmy znanych
amerykańskich reżyserów mają wspólną cechę. Potrafią
nieźle rozbawić. ''Czas surferów'' również posiadał kilka
udanych momentów, dlatego też stwierdzam, iż był nawet
...nawet. Sam motyw z uprowadzeniem gościa dla kasy nie
jest świeży, ale widząc trzech osiedlowych typków + jeden
gratis, a na przyczepkę ich ''szefa'', który za sam pomysł
zwerbowania takiej amatorszczyzny, powinien dostać nagrodę
roku w kategorii ''Wielkie odkrycia roku'', przyprawia o
szyderstwo. No bo jak może udać się coś poważnego z lekko
ograniczonym Kozłem, uczulonym na koty Fifim, zasypiającym
podczas akcji Bonusem czy nie zamykającym się i cholernie
irytującym akwizytorem Rysiem? Stado cymbałów, ale jakże
strawnych dla widza, no może poza koszmarnie grającym
Ryśka, Mateuszem Maksiakiem. Gość potrafi zabić widza
swoimi sztucznie wykutymi kwestiami, a to dla mnie jest nie
do przyjęcia! Uszy puchną od jego niezrozumiałego, bo zbyt
szybkiego języka. Dzieciaczki w przedszkolnych występach
lepiej są w stanie sobie poradzić od tego, już nie
najmłodszego już chłopaczka. Oczywiście gdy nie
przymrużymy choć trochę oka, zaczną nas męczyć wydarzenia,
których jesteśmy świadkami. Mówię o tych mało
prawdopodobnych lub nielogicznych sytuacjach. Irytować
może też zbyt częsta chronologia, która w filmie występuje.
Lecz sam pomysł, nawet gdy niektórzy zauważą, iż chwilami
bywa ''ściągnięty'' z Quentina, nie należy do kiepskich. Poza
młodszą ekipą aktorów, mamy jeszcze kilku doświadczonych i
nawet jeśli Linda jest znów jak Franz, ale chyba tylko z gry, bo
na pewno nie z brutalności, a Dziędziel wydaje się być lekko
zmęczony nie tyle porwaniem co samym przedsięwzięciem w
którym bierze udział, to Zamachowski już przypomina mi
Ignasia na obczyźnie w filmie Zaorskiego. Nie przesadzajcie
bo tym razem można się z tych panów nawet pośmiać.
Oczywiście ''Czas surferów'' nie jest bombą na miarę
''Chłopaki nie płaczą'' czy ''Poranek kojota'', ale według mnie
przebija trochę chociażby ''E=mc2'', nawet wiedząc, że film
Lubaszenki jest bardziej charakterystyczny, czy
rozpoznawalny, a i tak przewaga w ocenie i miejscach na fw
mówi sama za siebie.
Plusem jest bardzo dobra ścieżka dźwiękowa stworzona
przez Donia. Nie tykam takich rzeczy na co dzień, ale w
połączeniu z takiego rodzaju obrazem, wydaje się być to
strzałem w dziesiątkę. Odpowiednie bity, odpowiednia
rytmika, czyli odpowiednio ''gangstersko'' :)
A więc komedia Gąsiorowskiego jest do tego stopnia
nienormalna i przegięta, że aż potrafi nieraz rozbawić. Może
szału wielkiego nie ma, ale jako niezłą śmiało ją mogę uznać.
Dlatego też 6/10 będzie sprawiedliwą oceną jak u mnie.
Pozdrawiam