Pięć lat po premierze telewizyjnej ekranizacji opowiadania King'a, ktoś wpadł na pomysł, aby jeszcze raz poddać obróbce literacki pierwowzór. Powstał ten sequel, czy remake, czy diabli wiedzą czym ta produkcja miała być. Większy budżet w tym przypadku nie pomógł, a raczej zaszkodził efektowi końcowemu.
Historyjka o facecie którego nawiedzają zjawy oprychów, już w 1991 roku zanudzała. Teraz rozbudowano wątek satanistyczny. Jednak jeśli nie robią na Was wrażenia aktorzy ( wielkie słowo), z przyklejonymi różkami do czoła, to seans ,,Czasem..''będzie dla Was, jak wizyta w piekle. Pozbawiona odrobiny stylu produkcja wlecze się w nieskończoność. Poznajemy postaci które są widzowi albo kompletnie obojętne ( Z głupawo szczerzącą zęby Swank, i jej tatuśkiem na czele), albo wręcz wk*^&#!ające ( główny antagonista, działa na nerwy...oj działa) oraz postaci kompletnie niepotrzebne, a żałośnie wymyślone ( pajac udający opóźnionego w rozwoju kosiarza trawników, nawiedzony ksiądz, któremu wyraźnie brak piątej klepki)
Można podziwiać śmierć zadaną kartami tarota, można spróbować wystraszyć się gumowej macki, można też wyłączyć tą tandetę w połowie i nie wracać do niej.