porównywanie książki do jej adaptacji filmowej mija się z celem, są to zupełnie dwie odmienne formy ilustracji wizji artystycznej...niemożliwe jest przecież, zobrazowanie 1:1 całego dzieła literackiego, zawsze po przeczytaniu książki zostaje niedosyt, z powodu niepełnej lub nie do końca zgodnej z naszymi ultra subiektywnymi odczuciami i wyobrażeniami, wizji reżysera. Osobiście jestem za tym aby najpierw przeczytać lekturę, a następnie swoje wrażenia po jej przeczytaniu skonfrontować z jej filmową wersją, może to nawet stanowić swego rodzaju dopełnienie, a czasem pomaga spojrzeć na dzieło z innej perspektywy. Nie czytałam akurat opisywanej przez Ciebie książki, ale film wywarł na mnie niesamowite wręcz somatyczne odczucia m.in. właśnie bycia na krawędzi, tej morderczej walki z bólem, zimnem, zanikającą świadomością graniczącą, momentami z zwiastującym koniec, obłędem i tej desperackiej próby przezwyciężenia własnych słabości mimo wszystko....