Adaptacja interesującej powieści Jana Pierzchały "Krzak gorejący", której akcja rozgrywa się na przestrzeni około pięćdziesięciu lat - od wybuchu I wojny światowej po okres nam współczesny. "Myślę, że po szeregu analiz nadszedł czas wymagający syntez - mówił reżyser. Od historii nie można odejść, wyrastamy z niej, ona tworzy naszą osobowość, poczucie związku z narodem
i tradycją (...). Ów "krzak gorejący" z tytułu książki, to określenie postawy życiowej : bezkompromisowości, wrażliwości na krzywdę ludzką, niezgody
na niesprawiedliwość..." Tę drogę wybiera bohater filmu, Rafał Naziemiec,
w którego wyjątkowo dramatyczną biografię (udział w obu wojnach, w których wielokrotnie bliski był śmierci, upokorzenia i krzywdy doznane od bliskich
i obcych, od swoich i wrogów, tragedia uczuciowa i konflikty rodzinne)
- wpisano burzliwe losy naszego narodu.

Dramatyczna historia starego człowieka, któremu w życiu, wielokrotnie na skutek zbiegów okoliczności, przypisywano opinię zdrajcy i człowieka bezwzględnego. Dwaj bracia przyrodni, Rafał i Karol, na starość zamieszkali w jednym domu. Rafała pochłania rozpamiętywanie wydarzeń ze swojego dość zawiłego życia. Karol zamieszkał z nim po wyjściu z wieloletniego pobytu z więzienia. W roku 1914 osiemnastoletni wówczas Rafał, został uratowany z tonącej w głębokim stawie bryczki. Zostaje jednak też oskarżony o obrabowanie i umyślne doprowadzenie do utopienia pasażerek bryczki. Dostaje karę śmierci. Podczas egzekucji do miasteczka wkraczają Austriacy. Korzystając z zamieszania, Rafałowi udaje się uciec. Trafia do Legionów. Za darowanie życia Kozakowi, zostaje oskarżony o zdradę. Ma stanąć przed polskim sądem wojennym. Oskarżony wyrusza w drogę pod eskortą przyjaciela, Edwarda. Natykają się na patrol kozacki i obaj zostają ranni. Znajdują schronienie u kuzynki Edwarda, Naści. Między nią a Rafałem rodzi się uczucie.