Też dziwię się dosyć niskiej średniej jak na ten portal. Na pewno jedna z najprzyjemniejszych komedii rom. jakie miałem okazję zobaczyć.

Czy ja wiem, po klasyce spodziewałem się czegoś z większą dozą romantyzmu i bardziej rozwiniętą fabułą :P

Nie żeby coś, ale mówisz "Może nie jest to jakieś arcydzieło...", a dałaś 10, które oznacza arcydzieło (tak nawet pisze). Nie robi się tak.

Bo film zasługuje na 10, według Ciebie nie zasługuje (rozumiem)?
To już nie mój problem...

nie o to chodzi czy zasluguje czy nie, tylko widze sprzecznosc w twoich slowach.

Widze sprzecznosc w Twoim guscie filmowym.

Pani zadała grzecznie pytanie, to zamiast odpowiadać jak ostatni prostak, odpowiedziałbyś na pytanie, lub grzecznie odmówił.

No właśnie o to chodzi, że niczego, bo co on ma do zaoferowania ten film? Jeszcze kobiety może się Grantem zachwycają, co dla kobiet typowe, podobają im się tacy Piotrusiowie na początku, lamentować zaczynają po paru latach. Natomiast sama fabuła i to ich przejrzenie na oczy przewidywalne do znudzenia i zgrane jak talia kart.

Charles jest żywcem wziety z powieści P.G Woodehouse'a. Nie ma sensu rozpatrywać faceta we współczesnych kategoriach racjonalnych, bo cały film jest w konkretnej konwencji. Zresztą podobnych bohaterów można znaleźć u Jane Austen. Ciekawe natomiast jest to, że Brytyjczycy potrafią czerpać całymi garściami ze swojej kultury, przerabiać ją na wersję pop i sprzedawać światu (np. Dziennik Bridget Jones jest zerżnięty z Dumy i uprzedzenia). I tego im zazdroszczę, bo jakoś nie wróżę światowego sukcesu uwspółcześnionej wersji Nad Niemnem albo Lalki, pomijając już narodowe rozdzieranie szat, gdyby takowe powstały.

Zgadzam się i podziwiam ich za to. Uwielbiam nawiązania do kultury angielskiej. Nawet jeśli nie wszystko jest zgodne z prawdą, to i tak kojarzy się ich z klasą i elegancją.
Nie rozumiem tylko tego Bridget i Duma i uprzedzenie?! Niby z której strony? Czytałam obie rzeczy po kilka razy i nie widzę powiązań. Chyba, że sam fakt miłości między bogatym facetem i biedną dziewczyną. Ale wtedy można powiedzieć, że pomysł jest zerżnięty z Kopciuszka :)

Darcy to Darcy, Bridget to Elisabeth, Daniel to Wickham, a motyw matki, która poszła w szkodę, jest zmodyfikowanym wątkiem Lidii.

Dzięki, faktycznie, teraz widzę powiązanie :). Chociaż charakter głównej bohaterki kompletnie mi tu nie pasuje, może temu nie mogę się z tym pogodzić :)

A gdzie w "Czterech weselach" humor Wodehouse'a? Charles nie ma dla mnie nic wspólnego z bohaterami typowo angielskiej prozy, jest zamerykanizowany, i dlatego tak się świetnie sprzedał w Ameryce, która typowo angielskiego humoru nie przyswaja, wbrew pozorom tak łatwo.

Co do Nad Niemnem, pamiętam za długie opisy przyrody, ale resztę dałoby się opchnąć niezgorzej, nie mówiąc o Lalce, motyw wyniosłej, acz zubożałej arystokratki i uderzającego do niej nuworysza widziałem w niejednym filmie, ostatnio w Wielkim Gatsbym, też średnio udanym (Luhrmanna).
Dzienniki Bridget i Duma i Uprzedzenie chyba mało podobne, ale się nie wypowiem, bo nie zainteresowały mnie niczym, więc nie mam swojego przypuszczenia czym poprzeć:)

Wracając do Czterech Wesel, najlepszy z wszystkiego był wiersz, reszta to jak mówię, zgrana talia kart.

Bo może nie wszystko jest na sprzedaż.