Na wstępie informuję, że "Czwarte piętro" to warsztatowo bardzo dobry film. Z dość przeciętnego scenariusza wyrobione jest niezłe ciacho, które potrafi czasem zaskoczyć, czasem przestraszyć. Wszystkie jego wady czyli m.in.: schematyczność i szablonowość scenariusza, można wybaczyć znakomitym aktorstwem, dobrą muzyką i ciekawymi rozwiązaniami. Np. zdjęcia z wizjonera. Te zniekształcone schody i postać głównej bohaterki na nich to naprawdę interesujący pomysł - nadaje w części tej produkcji klimatu, który w całości jest bardzo przyzwoity i na właściwą miarę mroczny. Teraz przejdźmy do pochwał. Gromkie brawa dla Juliette Lewis. Wybór jej do głównej roli był absolutnym strzałem w dziesiątkę. O ile przyzwyczaiła nas do ról kobiet kruchych(Co gryzie Gilberta Grape
'a?, Gorsza siostra), czy lekko "postrzelonych"(Kalifornia, Starsky i Hutch) - to tutaj proponuję zamianę. Wykonała tu porządną robotę, ktoś tu pisał, że sceny, kiedy Jane dostaje szału, są bardzo przekonujące i dobre - to ja się absolutnie zgadzam. Lewis znakomicie przedstawia różne uczucia: strach, przerażenie, niepokój, gwałtowne zdenerwowanie, cicha nienawiść - BRAWO! Juliette to świetna aktorka. William Hurt zagrał poprawnie, żadnych nowości w jego grze nie znalazłem. A kolejną aktorską ciekawostką jest Tobin Bell, który właśnie robi karierę jako Jigsaw. Tutaj z powodzeniem zagrał ślusarza, który wywoływał błędny niepokój i podejrzenia. Końcówka "4th Floor" jest dobra, szczególnie podobała mi się scena w "grobowcu". Ten, który jest tym złym - zagrał z powodzeniem.

W podsumowaniu niezły film z b. dobrym aktorstwem, trzymający w napięciu i nie przynudzający, choć dość schematyczny.