Po wyjściu z więzienia Tomas powraca do dawnego, samotnego życia. Ogląda telewizję, słucha sąsiedzkich kłótni zza ściany i wykonuje telefony do matki ze standardową, nic nie wnoszącą wymianą zdań. Chłopak pracuje w zakładzie pogrzebowym. Jest "czyścicielem": wchodzi do mieszkań, z których właśnie zabrano zmarłych i dba o to, by uporządkować zastane miejsce. Od nudy i przewidywalności kolejnych dni ratuje go przypadek. Gdy pewnego dnia zaskakuje go powracająca wcześniej rodzina, chłopak w panice ukrywa się i przez kilka godzin obserwuje ich wzajemne relacje. Zaczyna go to fascynować tak bardzo, że podglądanie życia innych staje się jego hobby...

Sprzątanie miejsc po zmarłych może wydawać się profesją dość depresyjną. Tomášowi, który najlepiej czuje się we własnym towarzystwie, taka praca odpowiada: jest wtedy sam, nie musi z nikim rozmawiać. Czasem zostaje dłużej w pustych mieszkaniach, by schowawszy się pod łóżkiem, obserwować życie rodzinne żałobników. Sam rodziny nie ma: ojciec nie żyje, wychował się w więzieniu, gdzie wciąż przebywa jego matka. Samotny, wycofany chłopak odkrywa w sobie pokłady czułości, którą chętnie podzieliłby się z poznaną w jednym z mieszkań dziewczyną. Ona także ma swoje problemy. Czy będą potrafili sobie pomóc? Film Petera Bebjaka, dotykając problemu alienacji i traumy, dzięki stylowym zdjęciom Martina Žiarana pozwala zbliżyć się do osób, które niełatwo dopuszczają do siebie innych. Zanurzona w aurze tajemnicy i niepokoju opowieść łączy w sobie kryminał z historią miłosną, a także kino psychologiczne z portretem współczesnego miasta, gdzie każdy zdany jest wyłącznie na siebie.