Z tym filmem mam kłopot bo niespecjalnie mnie wystraszył poza może jedną, dwiema scenami ( ale też bez przesady ), a przez większą część seansu w zasadzie dostałem dramat rodzinny aniżeli rasowy horror. W zasadzie jak dla mnie więcej tu thrillera niż horroru tyle że skoro pojawiają się takie a nie inne zjawiska ... trzeba jednak go zaklasyfikować tak a nie inaczej. I tutaj jako horror ten film sprawdza się jako tako w końcówce , w oprawie wizualnej i dźwiękowej finał jest niezły, ale też u mnie pozostawił pewien niedosyt. Większa część filmu to ukazanie problemów matki, która rozstała się z mężem, takie kino obyczajowe łamane przez dramat, trzeba przyznać dobrze nakręcone i odegrane ( Hitomi Kuroki gra na prawdę bardzo naturalnie) i mało ma wspólnego moim zdaniem z horrorem. Mój temperament jednak wymaga aby nieco więcej się działo, można budować klimat powoli ale co za dużo to niezdrowo i tak uważam że ten film ma nieco zaburzone proporcje - za dużo obyczajówki i dramatu , za mało straszenia. Doceniam przesłanie i wzruszającą historię o miłości matki do córki i na odwrót ( także złowieszczo ukazanej historii w miarę rozwoju fabuły i pojawiania się dziwnych zjawisk ), epilog także mi się podobał , podobały mi sie zdjęcia, scenografia i muzyka ale ... ALE zdecydowanie za mało adrenaliny jak na mój gust i za dużo usypiającej atmosfery. Na pewno trzeba taki sposób narracji lubić, najlepiej być fanem azjatyckiego kina grozy i jeśli ktoś lubuje się w takim własnie sposobie "straszenia" widza, który dla mnie nie był specjalnie "powalający" , to oczywiście ma prawo oceniać ten film wyżej.