Zacząłem oglądać z pozytywnym nastawieniem wraz z napisami początkowymi. Jason Statham w roli spracowanego hutnika. Potem zwyczajowe pałowanie spokojnych hutników oszukanych na ostatniej wypłacie przez korporację likwidującą zakład. Ok. - przeżyłem 20 lat w PRL-u więc wiem, że Ameryka nierządem stoi i tam kapitaliści robią z klasą robotniczą co tylko chcą 24 godziny na dobę. A może po prostu część ekipy odpowiedzialnej za końcowy obraz filmu to byli po prostu demokraci. Nie ważne.
Po kwadransie coś mi się zaczęło nie zgadzać i dotarło do mnie, że albo w czasie oglądania zwalniam mózg z myślenia, albo przełączam na inny kanał. Wybrałem to pierwsze, więc sam sobie jestem winny.
Scenariusz i fabuła proste jak włos Mongoła. Dużo łubu dubu, jeszcze więcej pajacowania a wszystko w tle tytułowego wyścigu śmierci. Ten ostatni może nawet zrobił by na mnie odrobinę wrażenie, gdyby nie niefart spowodowany faktem, że mam w pamięci filmy pokroju „Bullit" z niezastąpionym McQueenem.
Lubię Stathana, bardzo lubię Iana McShane. Co zrobić – obejrzałem więc film do końca. Nie jest to może jakiś szczególnie zły film. Po prostu zrobiono go dla mniej wymagającej widowni, która mając do wyboru komiks, czy książkę – intuicyjnie wybierze to pierwsze.
Zakończę pozytywnym akcentem – i ja coś wyniosłem z obejrzanego obrazu. Wiem już czemu w USA tak kwitnie przestępczość. Każdy chce iść do pierdla, gdy siedzą w nim takie więźniarki, jak te pokazane na filmie…

Pozdrawiam,
jabu