Jaki jeszcze? Stylowy, ale i kiczowaty, niezwykle kolorowy, szalony, naiwny, lub wręcz kretyński, niepoważny, ale też nie komediowy, nasycony popkulturą lat 60 tych.
"Diabolik" jest mniej więcej tym, czego można by się spodziewać po włoskiej adaptacji komiksu z lat 60 tych. Marcineusz_Zet słusznie zauważył, iż film może przywodzić na myśl "Barbarellę", której jednak nie uważam za gniota.
"Diabolik" to zabawa formą, świadomy kicz, który na pewno znajdzie rzeszę gorących fanów, ale dla przeciętnych zjadaczy chleba może być daniem absolutnie nie strawnym.
Dla fanów Vadima, Tarrantino, Franka Millera, a może również dla fanów gialli Argento i filmów Poliziotteschi, otwartych na ton nieco prześmiewczy - pozycja godna uwagi. Również jako jedna z dziwniejszych pozycji w filmografii Mario Bavy i Michel Piccoli.