Dieter - der Film – wesoło i bez kompleksów


Po wielu latach rozczarowań muzycznymi dokonaniami Dietera Bohlena, trudno było zdobyć się na hurra optymizm przy okazji premiery jego pierwszego autobiograficznego filmu. Mimo, że dwie książkowe autobiografie muzyka, zrobiły olbrzymią furorę na niemieckojęzycznym rynku bestsellerów, nakręcenie pełnometrażowego kinowego obrazu na podstawie jednej z nich nie gwarantowało kolejnego sukcesu komercyjnego.
„Dieter” nie doczekał się zatem premiery na dużym ekranie. Media skrzętnie i z nieukrywaną satysfakcją odnotowały ten fakt , tytułując nagłówki: „ Bohlen za kiepski dla kina...”
Sam piosenkarz niechętnie, nawet dosyć pokrętnie wypowiadał się o całej sytuacji. Już na początku realizacji projektu napotkał trudności z obsadą ról. Niełatwo było skompletować dobrą komediową ekipę i ostatecznie namówić ją do współpracy. Powód? Budżet i ambicje filmu okazały się za małe, a jego treść zbyt kontrowersyjna. Zrezygnowano więc zarówno z obsady, jak i z kina. W zamian powstała rysunkowa komedia, którą wyemitowała stacja RTL.
Efekt pracy autorów kreskówki okazał się zadziwiająco dobry. Oczom prawie 10 mln telewidzów, którzy zasiedli przed telewizorami w majowy weekend 2006 roku , ukazał się Dieter „już widziany”, a jednak nieco inny. Mniej nadęty, bardziej cichy i spokojny, ale przede wszystkim budzący autentyczną sympatię oraz respekt .
Jego dzieciństwo elegancko i dowcipnie skrojone podłóg biografii przeciętnego obywatela, dało początek wyśmienitej zabawie twórców z wizerunkiem artysty, kreowanym przez lata w mediach. Kreskówkowa postać przez nich stworzona nie „jeży się” na stereotypy, a wręcz cynicznie im przyklaskuje. Z „gęby przyjemnego dupka” robi użytek w najlepszym tego słowa znaczeniu. Pod płaszczykiem naiwniaka budzi współczucie, co stawia go na szczycie pozytywnych typów spośród postaci pierwszoplanowych. Jak to podsumowała Sabrina Setlur jest: „bestimmmt lustig”, chociaż wcale nie on rozśmiesza najbardziej.
Znacznie dowcipniej, bo zdecydowanie bardziej groteskowo, wypadły inne gwiazdy pierwszego planu: uzależniony od nogi żony, homo-heteryk o genialnym głosie - Thomas Anders, jego żądna luksusów i władzy żona - Nora, alkoholizująca się mistrzyni kamasutry – Nadja ab del Farrag, w końcu rozpaplane beztalencie muzyczne o przerośniętym ego – Verona Feldbush. Czołówce nieźle nakręconych z powodzeniem dorównują Sylvester Stallone i Brigitte Nielsen.
Po premierze filmu nie obeszło się oczywiście bez krytyki. Groteskowość obrazu w odczuciu niektórych recenzentów była siermiężna, a jej bohaterowie wręcz zupełnie wynaturzeni. Przerysowanie pewnych negatywnych cech charakteru gwiazd kreskówki, nie musi wcale oznaczać jednak, iż ci są zupełnie ich pozbawieni !Czy świr u Marka Koterskiego, pomimo ześwirowanej groteskowej osobowości jest aż tak bardzo nieautentyczny?!
Tak czy inaczej, Bohlen krytyką jak zwykle się nie przejął. Przekornie oraz tendencyjnie odpowiadał na uszczypliwości dziennikarzy, dotyczące filmu. Dowcipnie komentował krytyczne uwagi o rysunkowej obsadzie: „Wielu moich znajomych mówiło: Po co ci aktorzy?! Przecież nikt nie zdoła zagrać wystarczająco dobrze tak olbrzymiego artysty, jak ty !”. W kreskówce swoje ambicje muzyczne skwitował jednoznacznie i bez żenady: ”Kapusta, kobiety, samochody”. zamieszkał w pałacu z ogrodem, w którym nawet małp nie zabrakło. Zaliczał rzesze modelek i fałszywie śpiewał. Oto cały Bohlen! dokładnie taki, jakim wymarzył go sobie każdy zoil.