Wizja Jodorowskiego jest porywająca, tak jak i on sam, artysta mimo zaawansowanego wieku wciąż pełen pasji. Grupa ludzi, których zebrał do pracy nad projektem - absolutnie nieprawdopodobna, a sposób ich pozyskania dowodzi niesamowitej inteligencji emocjonalnej. Kiedy pomyślę o Orsonie Wellesie i Micku Jaggerze w wielkim pałacu Harkonnenów, albo Salvadorze Dalim z Amandą Lear w pałacu imperatora - serce miłośnika "Diuny" aż się ściska...
Nie wiem, czy "gwałt" Jodorowskiego na książce Herberta byłby do zaakceptowania, nie przekonuje mnie wizja wykastrowanego Leto ani śmierci Paula, a już zupełnie nie rozumiem braku kobiet (Jodorowski nie omawia ról żeńskich, a tak istotny wątek Bene Gesserit chyba zupełnie pominął...). Jednak od strony wizualnej byłby to niezapomniany film.
I jeszcze jedna refleksja: nie warto przedstawiać w Hollywood swoich planów tak szczegółowo, dopóki nie ma się pewności, że osobiście je się zrealizuje. Pomysły ekipy Jodorowskiego zostały bez żenady wykorzystane w wielu filmach s-f, także tych najsłynniejszych,,,