Nie oszukujmy się, bardzo trudno jest w kinie przedstawić tego typu książki. Mistrzostwem świata
jest moim zdaniem Trylogia Tolkiena wg Petera Jacksona. (poza naprawdę drobnymi
odstępstwami od książki, w zasadzie niczego nie zmieniającymi)
Diuna jest bardzo złożoną książką, może nie jest aż tak bardzo wielowątkowa jak LOTR, to próba
oddania w pełni atmosfery czy jak państwo wolicie klimatu książki w filmie jest niezwykle trudna.
temat trudny, historia bardzo zagmatwana, a narracja powolna. Coś, co w książce jest często
zaletą w filmie potrafi zamienić się w wadę, dlatego akcja w filmie toczy się bardzo szybko.
Ledwo poznajemy bohatera a już się staje Panem Arrakis. Film się kończy w zasadzie nagle. I
nikt nie wie o co chodzi. (nie będę spojlować, ale zaznaczę, że w książce wydarzenia epilogu są
nieco inne, niż te w filmie) Co nie zmienia faktu, że strona wizualna filmu robi ogromne wrażenie.
Diunę oglądałem mając bodajże siedemnaście lat. I Film zrobił na mnie ogromne wrażenie od
strony wizualnej, z resztą dalej robi, i lubię do tego filmu wracać. Widać, że film już został
nadgryziony przez czas, dzisiejsze efekty specjalnie są dużo lepsze, niż wtedy dysponowali
autorzy tego filmu. I Scenografia moim zdaniem jest bardzo udana. Projektanci nie obijali się i
odrobili prace domową. Ale w filmie brakuje szacunku dla pustyni, w książce plemiona
Fremenów traktują planetę na równi z bogiem, jest czczona darzy się ją szacunkiem, nie bez
powodu mówi się tam, że "Blichtr płynie z miasta, mądrość z pustyni". w Filmie zdecydowanie
tego mi zabrakło, nie ma tam szacunku do pustyni jest grupa uciekających ludzi przerażonych i
niewiedzących co się dzieje. Aż tu nagle wpada Muad'dib i wszystko pięknie się zaczyna układać"
Nie mniej film jest warty uwagi, oprawa muzyczna jest niezwykła i chociaż nie przepadam za taką
muzyką w pewnym sensie dodaje coś czego w filmie(obrazie) zabrakło a w książce jest. Prawdę
mówiąc oceniam film wysoko bardziej za efekty specjalne, oprawę audiowizualną, niż za samą
historię. Film jest bardziej dla kogoś kogo ogromna ilość stron przestraszyła, zdecydowanie
spłycony. Ale zdecydowanie bardziej mroczny, postać barona Harkonena w filmie przeraża dużo
bardziej, to prawdziwy zbrodniarz, złoczyńca który jest nieobliczalny. W książce, bardziej obrzydza
niż straszy. I tak mozna wymieniać przewagi filmu czy przewagi książki. Ostatecznie to jednak
film, chociaż dobry, nie umywa się do książki.