Jak oni byli nad tym jeziorem, to czekałem aż akcja się rozwinie, aż już wreszcie stamtąd odjadą. A po jakimś czasie uświadomiłem sobie, że główna akcja tego filmu to właśnie te podchody i zaloty nad jeziorem i na tej kanwie będzie się to toczyć. Myślałem, że jednak akcja będzie usytuowana gdzie indziej, może w tym biurowcu, a jednak rozczarowanie. Denerwuje mnie też ten motyw, że ona nie chce mieć z nim nic wspólnego, wyjeżdża z powrotem na wieś, ale jak tylko on się pojawia, to jest mokre lizanko i "żyli długo i szczęśliwie". Rozumiem, że jak on by olał tą sfochowaną laskę, to ona nigdy by się do niego nie odezwała? I nigdy by się nie spotkali, mimo że przecież jej na nim zależało? I rozumiem, że ona go puściła w trąbę, zerwała kontakt i wyjechała na wieś, ale jak tylko on się pojawia, to jej nagle foch przechodzi? W życiu tak to nie działa i nie wiem, czemu pokazuje się coś takiego w filmach. Za mało Przybylskiej i Kota, a za dużo Zakościelnego i tej laseczki, która nie jest w stanie ogarnąć, że cateringów w Warszawie to jest pełno i jak straciła pracę w jednym, to zaraz znajdzie sobie w drugim.