Czy czasem ten koles w ostatniej scenie to nie jest Tony Leung Chiu Wai. ktory gra w spragnionych pana chow? bo wtedy byloby to zrozumiale ;)

Dokładnie:p

Możesz ktoś to bardziej rozwinąć?
Najpierw ogladalam 2046 potem spragnionych milosci a teraz Dni naszego szalenstwa. Wszystkie w sporych odstepach czasowych więc troche się gubie. Wiem ze te filmy są jakoś powiązane. (Mowie tu o powiązaniu Dni naszego szalenstwa z t pozostałymi) Napiszcie w jaki sposob.

Co do ostatniej sceny z tym mężczyzną - nie rozumiem jaki to ma związek z panem Chow.

Tak, rzeczywiście w finale pojawia się aktor Tony Leung, będący później na stałym etacie u reżysera "Happy Together". Jest to więc jakby zapowiedź późniejszej dłuuugiej współpracy obu panów. Jest sprawą sporną czy na tym etapie twórczym reżyser wiedział już, że ten film będzie swoistym preludium to jego spragnionych miłosnych rozterek dalszych badań skomplikowanych relacji międzyludzkich. Zwłaszcza, że w finalnym 2046 pojawiają się aktorzy, którzy grają podobne, jeśli nie te same role (np. Carina Lau w roli Lulu) co w "Dniach...". Nawiązaniem jest także utwór (akustyczna, orkierstrowa wersja bodajże "siboney" z 2046), który pojawia się, gdy kamera biegnie po schodach tuż przed sceną - masakrą w knajpce. Jedno jest pewne, oglądając film w prawidłowej kolejności ostatnie ujęcie jest zapowiedzią tego niedopowiedzenia, które stanie się siłą i cechą charakterystyczną późniejszych realizacji reżysera. Scena niczym z innego filmu, z innej rzeczywistości... to otwarte, zagadkowe zakończenie, dające powiew świeżości w tym najbardziej z klarownych filmów kar-wai'a. To lubie!

Pozdrawiam.

to trylogia
I. dni naszego szaleństwa
II spragnieni miłości
III. 2046

hej! :)

proszę zwrócić również uwagę na scenę wynajęcia pokoju (nr 206) i do jakiego pokoju później wchodzi pan marynarz.

ależ on (marynarz, były policjant) wynajął nr. 204, nie 206 i później również do 204 wszedł.

wynajmuje 206, wchodzi do 204

Ja nie widziałem ani "Spragnionych miłości", ani "2046", więc z czystym sumieniem mogę napisać: w kontekście "Dni naszego szaleństwa" zakończenie uważam za bezsensowne. Surrealistycznie można sobie tego nieszczęsnego Tony'ego zinterpretować. A to że jest on kolejnym wcieleniem zmarłego Yuddy'ego. Albo jeszcze lepiej: wspólnym wcieleniem Yuddy'ego i Tide, którzy stanowili kontrastowe postaci, choć łączyła ich niemożność nawiązania relacji z kobietami, więc ten "Smirk" powinien być do tego zdolny itd.

Problem w tym, że jak na kilka sekund przed końcem filmu pojawia się nowa postać, o której nic nie wiemy, to można o niej powiedzieć wszystko i nic; można ją sobie dowolnie zinterpretować. I nie ważne jaką rolę zagrał Tony w innym filmie tego samego reżysera. Nie na tym ta sprawa polega.